Kleurige golfjes

het contrast van 'dichtbij' & 'veraf' is nog enorm

De bossen op de steile hellingen zien nog net zo grauw als in december toen al dat herfstblad eindelijk gevallen was. Zoals iedereen kijk ik het nieuwe groen uit de grond en blijkt ieder nieuw jaar weer dat ik gewoon geduld moet hebben. Het groen lijkt ieder jaar later, maar is altijd tijdens dezelfde weken aanwezig.
Na 2 dagen zon worden autobanden verhuld door dotten blauw en wit van vergeet-me-nietjes en grasmuur. Overal gele rondjes van paardenbloemen. Zwemen paars-roze van het breed longkruid, frisse groentinten met verwilderde blauwe druifjes. Van al die kleur wordt een mens vrolijk.

het ochtendlicht doet ook weer mee

De dieren reageren ook op de lente. Sarko is liever, Ollie speelser, de varkens genieten een dutje en krullen zich op tegen de zanderige rotswanden bij de stal waar ze zich niet laten storen door het snerpende geluid van een slijptol op steen. Ook de ezels staan wat te suffen na het stofzuigen van de laatste restjes hooi als ontbijt. De katten blijven 's nachts buiten, Merlin is een stalkat geworden. Heeft zijn holletje in het hooi, vangt er zijn muizen, drinkt uit de waterbak voor de beesten en zont zodra het kan en hij wakker is. Castel is blij dat ze rust heeft. Die pup om haar heen maakte haar vals, onrustig, dominant en intolerant voor andere honden en mensen. Ze hapte zelfs naar de ezels. Nu zijn wij hele dagen buiten en soest ze daar waar wij zijn.

Ik sta mijn mannetje als assistente dakdekker om het dak af te krijgen. Zo komt er ruimte voor de lenteklussen zoals de moestuin.
Deze vraagt nu iedere dag een rondje of 3 en anders enkele uren. De wortels, pastinaak en aardappels zijn gepoot in de volle grond. De takjes zonder blad van bamboe erbij met een labeltje eraan. De kleur ervan correspondeert met de kleurcodes van de soorten gewassen uit de maankalender. Zo zien we van een afstand wat waar staat en maai ik de aardappels niet per ongeluk om. Want enkele hebben we gewoon in het wild aan de randen van de moestuin geplant, op een diep bedje van stro.
Morgen is het een prima dag om alle bloemen voor te zaaien. Van alles en nog wat, een net schoon gemaakte helling achter het huis, boven de broodoven, wordt een zonnebloem-veldje. Het is er warm en open. Iedere dag een slakken ronde, hier en daar strepen as, want daar houden slakken niet van.

het is bijna zonde om dit op het toilet te zetten...

Van het weekend had ik echt de lente in mijn bol. Ik ging wild plukken en eetbaars zoeken in de moestuin. Dit resulteerde in een heerlijke unieke salade van winterharde slalof, verwilderde veldsla, paardenbloemblad, vogelmuur, salie, wilde knoflooksprietjes, wat jong blad van eeuwig moes, de bloemen van boerenkool en als kleurig toefje maartse viooltjes. Een dressing van zelf geperste walnotenolie, walnotenazijn, peper uit de molen, kruidenzout en een lepel paardenbloemhoning was de finesse. Het zag er nog leuk uit ook!

Onderwijl worstel ik met de dagelijkse Zelf-Observatie formulieren van de Past Reality Training. Als vingeroefeningen van de concertpianist. Fase 1 is al belonend, maar niet makkelijk. Ik herontdek veel in mezelf, maar ook in de ander. Veel is mijn perceptie en ze loslaten is niet 1-2-3 gedaan. Rationeel is het piece of cake, maar de emotie veelal gebaseerd op oud zeer, is de ratio te snel af. Moet je zo impulsief zijn als ik. Dus bedachtzaam, bewust ga ik mijn dagen door. Het levert veel genieten op. Ouderwetse dagdromerij, nog meer bezinning.
Het effect, de resultaten, zijn indrukwekkend. Dus blijf ik elke dag op geeltjes in het kort beschrijven wat me triggert. Het worden steeds minder geeltjes. Wat er nu achter die trigger schuilt als de betekenis van die rotmomentjes blijft nog erg vaag. Fase 2 zal het leren. Het is wel een methode om blij van te worden, al word ik er af en toe ook ontzettend verdrietig van!

Lente, nieuw leven. En alles doet mee. Want eind deze maand ga ik een kleine kanjer halen. Niet dat ik denk dat pluis-met-blauwe-oogies King Cros kan vervangen, maar stilletjes is het wel. Met 3 jonge katten en 1 demente kater van 25 jaar oud! Joppie begint moeilijk te handhaven te worden. Maar de oude baas is ook zo aanhankelijk en aandoenlijk, dat we hem echt niet willen missen. Katten kunnen toch ook 30 jaar worden??
Ook kijk ik op datzelfde adres van het nog naamloze kitten naar jonge wolvarkentjes. Misschien mogen we er twee jonge beertjes van krijgen, kopen? Het vlees van de uit Hongarije afkomstige varkens met schapenvacht blijkt ook heel lekker te zijn, dieper van smaak. Onze huidige roze wroeters groeien hard, maar mogen nog niet weg. Veel te lief en wat te klein. Naast krielkipjes en een haantje zouden we dan weer een complete beestenboel hebben. (Eerst nog een ren in elkaar knutselen. De wilde pure natuur is net iets te ruig voor tam pluimvee.)

Tijd voor de lente!