Ezeltjes...... Ze zijn allemaal ontzettend lief. Van alle ezeltjes die ik inmiddels gezien heb. Ik smelt bij het aaien of bekijken. Ik wil ook ezeltjes.... De stal staat er al. (hoe we ooit een afrastering/hek moeten plaatsen in de rotsige wildernis is ons een raadsel, maar ze komen er)
Ik dacht dat het ezelfeest te laat in oktober plaats zou hebben en het zou moeten missen, maar!! dank voor de lokale krantjes, het is 11 oktober en een dag nadat we naar NL hadden willen rijden.
Maar omdat er meer te zien is dan enkel ezels gaan we gewoon 1 dagje later weg. (mijn hart juigt!)
Op onze laatste dag Aveyron, sluiten we alles heel goed af. De luiken, leidingen, kraantjes en hek. Met een bezwaard gemoed toch maar vertrokken naar een kleine plaats in het volgende departement. Bekend van het ezelfeest. Pierre (buurman en vriend van H&T) hopen we er ook te zien. Deze man heeft 6 ezeltjes, is er trots op en voor franse begrippen zorgt hij heel goed voor ze. Ze staan dicht bij elkaar, met ieder een andere kleur halster om, de jongste met een touwtje. Alle ezeltjes aldaar aan een kabel gespannen tussen old-timer-trekkertjes. Er omheen in de frisse ochtendzon de 'stands' van andere deelnemers; traditionele kaas, notenolie, rommelmarkt-dekens op het droge gras en traditionele muziek in een hoek dat via microfoons een verdragend kabaal achterlaat. Het leek op schotse muziek, inclusief een zusje van de doedelzak. Het klonk wel heel authentiek.
Het was erg leuk als laatste Pierre de hand te drukken en hem te zeggen dat hij welkom is als we weer terug zijn. Ik denk dat hij wel weet dat we elkaar nog vaker gaan zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten