De ochtend kon niet meer stralen en schuren tegelijk. De zon en de wind lokten me de helling op waar ik nog een stapel stammetjes onder een zeiltje had bewaard voor later om in tig keer naar beneden te brengen. Sjouwen dus en geholpen door Castel die haar werk vandaag heel serieus nam en echt de stammetjes die ik verkeerd naar beneden gooi er weg te halen. Op van die stukken met een hellingshoek van 79% of steiler. Wat ik niet kan vandaag, kan zij. Het zou voldoende moeten zijn om de kachel de komende twee weken mee aan te steken. En dan maar hopen op een flauw regenseizoen en wat mildere temperaturen.
Deze middag stond in het teken van koffie leuten en zien of ik een aanhangertje los krijg voor de mest. Dat viel nog niet mee, maar dat Frans kletsen met de mensen die geen rekening meer met me houden en rap ratelen met hier en daar woorden in het Patois zetten me op vermogen 'scherp en alert'. Ik ratel wel mee en negeer mijn fouten, het komt wel goed, ooit. Na Robert & Gigi even langs Chris voor een klus 'bomen planten'. De koude Britse kikker heb ik nog nooit zo veel woorden horen gebruiken, maar de afstand blijft. Cultuurverschilletje waar ik inmiddels ook aan gewend ben. Even door naar Godfather Felix die in gezelschap is van zijn hele gezin, de sfeer aan de keukentafel is wat ongemakkelijk, maar voor deze contreien normaal met die eenling erbij.
Ik kreeg pardoes een krant onder mijn neus met de vraag of 'wij dat zijn' op de foto. Jaja, dat ben ik daar tussen die takken. Iedereen denkt dat het mijn Lief is en ik kan wel zeggen dat hij op de grond stond, maar het is aan dovemansoren. Vandaar dat de telefoon vaker rinkelt dan ooit. Goede eenvoudige reclame. Samen met dat SEO Content schrijven en het me aanmelden als freelancer als fotografe voor Housesoninternet.com ga ik het wel leuk druk krijgen met korte zelf gekozen opdrachten. Klussen waar ik desgewenst nee op kan zeggen, werk dat ik echt allemaal leuk vind, en uitdagend.
Moe van het geregel kom ik thuis, eet een kliekje warme hap zonder naam en zet maar weer eens een Franse film aan. Mijn passie voor films blijft onveranderd en inmiddels heb ik een voorliefde voor de Franse film. Onaards realistisch, zo ontzettend Frans zijn de Franse films. Stuk voor stuk blinken ze uit en zelden tot nooit kon ik concluderen dat het na afloop een flutfilm betrof. Met de beste wil van de wereld, Franse B-films komen blijkbaar niet onder mijn ogen. Soms kijk ik de films zonder ondertiteling, maar dan ontgaan me de nuances. Met ondertiteling, Engels of Nederlands, ontgaat me niets. Ook de haast ondoorgrondelijke humor van dit volk niet. Het was weer een les Frans, de me ontbreken al die jaren. Maar blijven converseren, radio en films luisteren en kijken werkt ook prima. Af en toe wat Frans leesvoer is een goede aanvulling en Google Translate is zo slecht nog niet voor het schrijven van emails.
De film van deze avond heet L'exercice de l'etat, geschreven door Pierre Schoeller. Als je behoefte hebt aan wat hedendaags Frans realisme, een echte aanrader. Het is geen spektakel, maar een uiterst droge film, handig voor het bijspijkeren van je Franse taalbeheersing en het misschien enigszins doorkrijgen van de Franse humor!
Een kort stukje uit deze film trof mijn liefde voor Lief;
"Een man die te discreet was,
een man die zichzelf wegcijfert.
Zoals alle mooie nobele mensen,
die niet in staat zijn voeling te krijgen.
Met angst voor onbegrip,
de vrees voor de afwezigheid van goedheid,
in deze wereld .... en de leugens.
Want zij weten van tevoren
dat de strijd vergeefs is.
En dat de verslagen vijand
zijn overwinnaar met schaamte vervuld.
Zulke mensen zijn zeldzaam."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten