Hij liep van geen kanten, die generale. Zoals bijna geen enkele generale repetitie loopt zoals hij moet zijn. Ook al wordt er nu juist enige hoop uit geput dat de primeur voorspoedig zal verlopen. Het was natuurlijk zonder publiek, alleen de regisseur en producent waren ter plaatse en hielden het hele proces nauwlettend in het oog. Opening van de gordijnen -het eerste uur van de dag-, de eerste akkoorden van het orkest -smaak van 2 mokken koffie-, de belichting, niet onbelangrijk -komt die zon nou nog vandaag, want anders kan het tijdens de primeur ook stromen van de regen-, maar vooral; hoe doen de acteurs het, met name de hoofdrolspeler? Bar en boos. Het lijkt of de ster van het stuk de nacht ervoor een losbol is geweest, teveel gezopen heeft en niet bij de les is. Ze vergeet haar regels en de souffleur moet er regelmatig aan te pas komen. Ze verzuimt om op tijd op te komen, blijft na de pauze te lang plakken achter de coulissen en is drukker in de weer met make-up en andere onbelangrijke zaken dan met het acteren zelf. Het denkbeeldige publiek laat ze wachten en zet het op het verkeerde been door net niet die emotie in haar spel te leggen die het stuk nu juist compleet maakt. Ook vergeet ze haar choreografie correct uit te voeren waardoor het stuk eigenlijk de mist in loopt. Zij leidt en niet de acteurs, of die souffleur. Het orkest raakt in de war en zet te laat of te vroeg in, alles is nu afhankelijk van haar en ze maakt er een generaal potje van. Verder is ze echt heel de dag bezig met zaken die er totaal niet toe doen en grijpt ze iedere afleidende factor aan alsof het de primeur zelf betreft. Regisseur en producent hebben er een hard hoofd in.
Zodoende eindigt de één-sterrencasting voortijdig in de kleedkamer. Met een boze, vermoeide en gefrustreerde kop. De auto is vol geladen met alles dat er nodig is, op een middagmaaltijd en koffie na, dat komt morgenvroeg wel. Want deze actrice heeft dus geen zin om morgen afhankelijk te zijn van 'de kans op Senseo' en te laat licht energiek voedsel van een klant die op voorhand al zeurt over geld voor een lunch. Het slijpen van de ketting van barbie-kettingzaag mondde uit in een hapje wijsvinger minder, wat de werkbank in de schuur rood kleurt. De tips & tricks van collega Johny worden vlak voor het slapen als droom-meditatie doorgenomen om haar de nacht door te helpen en op te laten staan met de perfecte 'attitude' voor een klus die de primeur betekent van een lang seizoen voorstellingen die mogelijk geprolongeerd worden als was het Les Miserables.
Een generale van niks.... betekent een primeur met grote klasse. Zegt men.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten