De acacia en de sécadou

 Samen haast vergroeid, onze sécadou met een acacia ernaast. Dat kleine huisje, haast bewoonbaar voor Tolkien's Hobbits, het moment dat we het voor het eerst zagen april 2008 toen we door de eerste bekoring heen braken van dit granieten huisje verstopt in het bos. Ingekapseld door mos en klimop en verwilderde struiken met aan hun voeten lentebloemen.

In het uiterst ruige landschap van de Aveyron, met de rotsige hellingen en zanderige afgronden, is nooit veel landbouw geweest. Dus ook nauwelijks graanvelden, misschien hier en daar een pluk mais. Brood bak je van kastanjemeel, het goedje dat nu een slordige 8 euro per kilo kost, was toen armenvoer, dagelijks op het menu als pannenkoeken voor ontbijt. Om de kastanjes te verwerken heb je molens nodig, maar die mooie voedzame vruchtjes moeten wel eerst gedroogd worden. Zo ontstond de sécadou, een huisje met 2 verdiepingen, een vloertje van taps toe lopende planken met een spleet ertussen. Op de begane grond werden gloeiende kolen geschept, hoogstwaarschijnlijk ook kastanjehout. Graniet brand niet, kastanje geeft een intense hitte af en de warmte droogt de kastanjes snel genoeg om voldoende meel te hebben voor de lange koude winters. Onze sécadou was in redelijk goede staat. Er lag alleen bijna een schuin gezakte reeds dode populier op de nok, bijna, en het lauze stenen dak was aan de noordkant zo goed als op.

Wie de acacia's geplant heeft, ooit, weten we niet. Dat er vele bijenvolkeren van genieten, hoornaars en wespen in leven en de bomen een klein eco-systeem op zich vormen is logisch. Ze staan hier niet zoveel in de regio, bij ons op het terrein is het als onkruid. Steek één wortel af en na drie maanden heb je er een stuk of 20 acacia's bij. Het hout is taai en kan bizarre vergroeiingen aan, maar de tweeledige stronk van de acacia naast de sécadou is niet zo kwiek meer. Zwammen komen iedere herfst terug, de stammen zijn hol, de schors laat erg veel los, ik kan mooie potgrond scheppen uit de holtes als ik eerst de klimop wat wegtrek en de vergroeiingen onderop de stamvoet lijken op gezwellen. De hele schuin hangende stam moet echt weg, zo laag mogelijk. Maar hangt boven de hoek van Castel's huis, de sécadou, en boven de door Marc droog gestapelde muur van geraapte stenen. Helaas voor de pimpelmeesjes die er ieder jaar een nest in bouwden. Om te voorkomen dat de boom het zo mooie traditionele huisje vernield dat met bloed zweet en tranen door Marc is gerenoveerd, de muur en de vlinderstruik er pal onder, maken we een constructie met de lier van de Blauwe, een trekband en katrol. Het liertouw laten we via de hoofdstam lopen. Die is ook niet al te best, maar staat nog rechtop en voorziet het terras van schaduw, niet onbelangrijk tijdens de zomerhitte.

Een hekel aan ladders delen we. Om het zware kreng goed te plaatsen is al een drama. Ik moet in de knot klimmen om daar de uitlopers weg te zagen en zo werk ik de laatste restjes spierpijn weg die ook deels overtroffen worden door de 3cm lange doorns aan de takken. Deze punten gaan dwars door goede kleding heen en het is geen pretje. De stormwind blaast de takken uiteraard de kant op waar ik sta te foeteren. Maar de top is schoon en Marc gaat het gevaarte zagen terwijl ik de lier bedien bij de auto om hem rustig te laten zakken. Bijsturen kan niet en we hopen maar dat ons voorbereidend denkwerk de goede richting laat zien. Het lukt.

De doorsnede van de stam is alles behalve rond. Sommige jaarringen een anderhalve centimeter breed wat doet vermoeden dat de stam erg zijn best heeft moeten doen om door zijn eigen gewicht niet al om te vallen. Een gevalletje 'net op tijd'. Dat het geheel er niet uitziet ben ik met iedere collega boomknuffelaar eens. Maar hier gebruiken we de schaal 'esthetisch -- praktisch' en gaat het niet puur en alleen om de boom. Ik zal het gedrocht niet gaan missen. We hebben een zorg minder, een klein kubje hout voor over drie jaar en een vrijer uitzicht met schaduw gegarandeerd van zus- of broer-boom.

Hierbij wil ik wel mijn excuses aanbieden aan de bijen, wespen, hoornaars, alle vogels, hagedissen en vliegen. Jullie zullen genoegen moeten nemen met de schuur, het woonhuis, een vogelhuisje (waar jullie je snavel altijd voor optrokken!), een honderdtal -zij het niet meer- andere acacia's en eiken.