Donderdagbeleving; XV 2/2

Zoals voorzien; de dag startte vreemd, met zo'n eng voorgevoel, onbestemd. De dag is nog lang niet ten einde en ik ben blij weer thuis te zijn. De kachel heb ik maar wat vroeger aangestoken, de kou is gearriveerd, de zon schijnt volop en mijn wat angstige voorgevoel is inmiddels verdwenen. Toch voel ik me niet prettig en weet ik er de reden niet van. 

Het gaat me waarschijnlijk lukken komende week een aanhanger te lenen om een karrenvracht mest te halen bij de familie Ravelac. Wat een zegen zou dat zijn. Eens één jaar de moestuin te kunnen aanvullen met echte mest dat al een jaar buiten heeft gelegen en mooi zwart ziet. Locals de met alle liefde die aanhanger even volladen. Aanhanger en mest, belangeloos ter beschikking gesteld.

De dikke enveloppe van penvriend moest zonodig door de Franse douane nagekeken worden op eventueel verboden inhoud. Een enveloppe met tijdschriften, wat kan daar nou tussen zitten dat de grenzen binnen Europa niet passeren mag? Het is wel erg vaak het geval de laatste tijd, wat nou 'open grenzen'? Onzin! De toegezegde inhoud is dezelfde als in Nederland. Misschien een knap staaltje werkvoorziening van de Franse overheid, wie zal het zeggen?

Zo, nu dan een wijntje..... 

met garnalen om mezelf te verwennen.

Sooty kent de geur wel. Ze groeide op in en rond een stapel hout tussen de schuur en de oude molen, het familiehuis van Nadine waar Mama Grisounette alle restjes kreeg. De geur van garnalen, nee, alles dat eetbaar is voor katten kent Sooty maar al te goed. Onze katten krijgen tijdens onze avondboterham een stukje zwoerd van de ham. Rond de schemering zijn de katten dus altijd wel binnen of in de buurt om wat mee te snoepen ter afwisseling van de saaie droge brok en de muizen die soms gevangen worden. 

 Terwijl Sooty mauwend rond de poot van de tafel loopt, gaat Cros geduldig zitten wachten. Sooty heeft een lekker hapje verraden, maar Cros kent de geur niet, al is die wel erg lekker. Oude Joppie pakt wat ie krijgen kan en laat zich overreden door het gesnaai en geknabbel van Sooty. Maar Cros snapt er niks van. Dit is geen zwoerd, geen vis en geen vlees... Hij kijkt me aan met een blik van 'wat mot ik hier nou mee?' Arm dier...

 De ravage rond die tafelpoot is enorm. Maar met alle plezier ruim ik het op laat ik het opruimen. Ook Castel is een alleseter!