Op de markt viel de regen weer erger dan mals uit een diep donkere hemel. Zo donker dat straatverlichting aanfloepte en geen paraplu hielp ter voorkoming van natte kleer. De luifels over de stoepranden heen hadden allemaal nut ondanks dat de zon ver te zoeken was, want iedereen moest op tijd zien te schuilen. Watervallen in de geulen van de straat en plassen waar mijn pumps, jawel!!, te laag voor waren. Ze zijn te ondiep voor de forel, dus die blijven achterop de pick-up in hun tank. Het is absoluut niet koud en toch ben ik te koud gekleed. Ik schuil bij de knoflook man die me het verschil in uitspraak probeert uit te leggen tussen kampioen en paddestoel te weten champion en champignon. De man articuleert niet echt goed, dus hebben we pen en papier nodig dat hij aan de kaas-dame vraagt die met haar armen over elkaar lachend staat toe te kijken in haar kaas-caravan. Nog meer vrolijkheid als blijkt dat een yoga-dame die ik ken haar man eens kan laten zien wie die hollandse nu toch is, waar ze het wel eens over heeft. Dus veel vrolijkheid in het sombere natte weer. De verse appelbeignet gaat er als ontbijt altijd goed in en de olijven- en wijnkoopman is weer allervriendelijkst. Toch haast ik me na deze boodschappen naar huis.
's Middags wil ik even een rustig wandelingetje maken naar de rivier, camera mee, je weet nooit of juist in dit natte weer de foto's ontzettend mooi uitkomen. Castel kan ik niet thuis laten en ook Marc wil mee. Beneden is het adembenemend, de stilte, het volle meer dat als een heldere spiegel als perfect reflecteerd. Castel gaat draven, ontdekt een ree en is even weg. Marc ziet zijn kans schoon om een nepvisje uit te gooien om een grote te vangen. Ik ga er op mijn hurken bijzitten, op één van de grove donkere lavarotsen. Na een paar keer uitgooien heeft hij beet, een zilveren grote goed geproportioneerde vis van zo'n 50 cm met een enorme bek met een rij kleine scherpe tandjes, grote ogen, donkergrijze gladde rug en zilveren buik. Nog nooit gezien, maar ja, wat voor zoetwatervissen zie ik nou?? Op mijn bord af en toe een forelletje... Snel ren ik door de hoge oeverbeplanting om het net te halen, het vismesje en de handdoek. Maar m'n lief wil op de rand van de rots die boven het water hangt de vis van de haak ontdoen om hem dan met blote handen vast te houden zodat ik hem uit zijn lijden kan verlossen. Want vis = eten! De triompf is van korte duur, want een levende grote vis kan je niet met blote handen vasthouden, die vis is ook niet gek. Dus vis is gevlogen, nee, gezwommen en Marc probeert het opnieuw. Hij werpt een keer onzuiver en de lijn gaat via een hoge eik aan de waterkant een struikachtig boompje in waar net nepvisje hoog boven de oever blijft bungelen. Dus glibber, klim en ploeter ik die lage bemoste boom in op kaplaarzen. Die pumps heb ik vervangen natuurlijk. Het visje snijdt hij van de lijn die hij zo makkelijk binnen kan halen en nog even doet hij een poging de toch zichtbare aanwezige vis te vangen... Zonder resultaat en dan krijg ik het hengeltje in handen. Ik presteer het om tijdens twee worpen twee keer de haak-met-neon-nepvis vast te slaan. Eerste keer in de oeverplanten en de tweëede keer, frustrerend genoeg, met de lijn op zo'n dode boom die in het water staat en drie meter boven het oppervlak uitsteekt. De haak zit nu natuurlijk ook vast tussen de stenen op de bodem. Dat heb ik weer! En m'n lief met z'n vis... Castel proberen we uit het water te houden, maar het enthousiasme voor het water is te groot. Op zulke magische momenten, dat we daar zo samen alleen bij het grote water zijn, is ieder geluid er eigenlijk één teveel. Tijdens dit prachtige puur natuur stilte moment horen we het gezoem al aankomen aan de overkant. Een enorme machine met maaibalk die de bermen aan het maaien is. Langs een weg waar dagelijks twee tot drie auto's rijden, personeelsleden van de EDF. Waanzin, enorm storend en een uur lang, want het galmt zo lekker in de gorges. Geirriteerd met de lijn nog op die boom in het water taaien we af terug naar huis. Marc stuurt me via de terrassen naar huis om toch even mijn rustige wandeling te beleven. Ik heb alleen een tete-a-tete met een enorme grijze tijgernaaktslak.... Vissen mogen van mij de boom in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten