Relaxed

Een eenvoudige dag waarin we werken, ontspannen, eten met P -een verrukkelijke coq au vin- en zo ons ding doen. Deze dagen zijn best zeldzaam, zo achteraf bezien.
Marc begint vroeg met het schuurdak, ik met het eten en wat huishouden. Ik ben wel in werkkleer en stand by voor m'n lief die om 10 uur 's ochtends al zwart ziet van het stof. De dag begint mooi met de zon, al net even te warm voor Marc, maar hij heeft zich een doel gesteld.
Ik vang lauzes op in de schuur voor op de stapel. Platte stenen vangen valt niet mee, maar we bezeren ons vandaag niet. Ook de inhoud van het laatste en grootste wespennest houdt zich koest. Ze zijn heel druk met het verstevigen en vergroten van hun perfecte bol die ze om een hangend touwtje hebben gemaakt. Dat loopt er dwars doorheen en is de ophanging voor het ingenieuze bouwsel.
Ik bewonder weer de oude dakconstructie, het blijft wonderlijk. Ik mag ook een stukje slopen, dus terwijl het huis gaat geuren, ben ik ook erg stoffig aan het worden.
Het is gezellig met P, hij bracht ook een verrassingspakket van mijn moeder mee; Nieuw naaigerei, een leuk filosofisch boek, tijdschriften, knie- elleboog- en enkelsteun stukken. Ideaal, want soms zijn onze gewrichten moe en overbelast. Een extra steuntje kan geen kwaad. En altijd een lieve kaart erbij.
Er glijdt weer een secadou-bewoner over het stenen trapje, die de aandacht van Pipo en Castel trekt. Maar er gebeuren geen ongelukken, de slang wordt getolereerd.
Eind van de middag ga ik me vast douchen, ik wil graag weer naar yoga.
Zodra ik in de auto stap begint het te spetteren en Marc is bijna klaar met toedekken en opruimen. Wat een mazzel. De regen worden zeer plaatselijke stortbuien met bijna zwarte wolkenpartijen. Bij P, aan de overkant van de rivier, is het gort en gort droog en is het gras geel in gezelschap van slaphangende beplanting.
Een paar dames zitten op het muurtje buiten het centrum te kletsen en ik sluit me aan. Ik wil graag een foto van het zaaltje waar we altijd yoga hebben, het uitzicht is beperkt maar prachtig en rustgevend. Dat vind iedereen zomaar goed en leuk. De foto's met dames -en één heer- zijn minder mooi als dit lege beeld...
Op de terugweg zie ik twee jonge wilde zwijntjes plots voor de auto uit rennen. Het moeten de inmiddels bijna volwassen zwijntjes zijn die we vorige herfst zagen, toen nog met de bekende streepjes op de ruggen en zo vlug als water. Ik schold ze toen, in verrukking dat we ze zagen, nog uit voor "oww! wat leuk, aardvarkentjes".
Nu zijn het zwijntjes. Al rijdend, grijp ik de camera tas, frummel het toestel uit de hoes, zet hem aan en probeer ze scherp op de foto te krijgen. Dat lukt natuurlijk niet en zeker niet door het sepia-filter dat nog aan stond. Maar ze leven nog en zijn flink aan de wandel gezien we ze alleen maar een keer zagen helemaal achterin de gorges.
Thuis is het gemoedelijk en relaxed, marc is goed stuk van de volle zware werkdag en ik heb eindelijk Photoshop CS5 Extended om 3D objecten te texturen. Nu nog studeren op hoe dat allemaal nou precies moet....
Maar ik ben ook moe, morgen weer een dag.