Het trapgat

Zo normaal als dat het mag klinken om in een huis met meerdere verdiepingen een trapgat te hebben, zo lastig was het, dat het dit huis aan één ontbrak.
Ons huis is tegen een steile rotsige helling aangebouwd en het gebruik van de verschillende verdiepingen maakte een trapgat overbodig. Men leefde buiten en binnen in kleine ruimtes, vaak bij het vee rond de grote schouw. Het onderhuis was de plek voor de wijnpers en had geen kamer erboven zoals nu, maar waarschijnlijk een soort zolder voor opslag.
De moderne mens vertoeft veel binnen en wil comfort, overal lekker warm, warm water en een toilet in plaats van buiten ergens in het bos. Dus is het hele gebouw nu woonhuis. De afgelopen jaren was het in weer en wind, zonodig met een koplampje op om beide handen vrij te hebben, via het stenen trapje naar beneden om daar gebruik te maken van badkamer, toilet en slaapkamer.
In de middendeur zit een kattenluikje en ons plan is daar de entree te maken, zodat 's winters de voordeur niet voor alles open hoeft om de warmte binnen te houden in de belangrijkste ruimte van het huis. Dan kan het geimproviseerde kattenluik in de woonkamer ook eindelijk weer gewoon raam worden en ook dit zal voldoen aan de huidige norm van een normaal geisoleerd huis. Nu ja, normaal??
Ook de kattenbak kan beneden blijven bij het toilet, daar waar hij hoort.

Mijn lief is een man van de negatieve motivatie. Zegt nooit dat hij iets niet kan, want dan kan hij het opeens wel. Soms maak ik daar expres gebruik van, soms gaat dit per ongeluk. We hadden het vorige week over het gedoe met in huis plassende katten. Ik flapte er zomaar uit dat "het nog wel 3 jaar kan duren voor de trap er is en dat Shadow geen 3 jaar meer heeft, dus dat we misschien een 2e kattenbak aan moeten schaffen nu Aai die ene in gebruik heeft in het middenhuis". Oei, precies raak, wat nou "het kan nog wel 3 jaar duren" terwijl de superdeluxe drilboordinges van P hier ligt juist voor dit doel. Dus zomaar onverwacht ineens heeft hij een begin gemaakt aan het trapGat. Mijn lief is wel zo dat als hij zegt iets te gaan doen, iets dat hij wil realiseren, dat hij dat ook daadwerkelijk doet. Alleen heeft hij soms een zetje nodig, een werkvoorbereider, een stimulans. Dat laatste moet subtiel en dat begin ik nu een beetje door te krijgen hoe dat werkt.

Onderstaand filmpje is een deels ingekortte versie van dit memorabele moment. Zoiets als de eerste paal voor een ezelhek of de vlag op de nok als deze bereikt is tijdens de bouw. Als je een tandarts-trauma hebt, zet dan het geluid uit!

Ik ga het niet hebben over het stof dat nu beneden ligt. ggrrrrr