zaterdag 29 mei 2010

initiatief

Gisteren hebben we een heel leuk italiaans stel ontmoet.
Zij hebben al heel lang emigratieplannen en zijn flink aan het orienteren om vanuit het Noorden van Italië naar Frankrijk te emigreren.
We hebben ze als klanten in SecondLife ontmoet en vaak gaan de gesprekken over alles behalve dat 2e virtuele leven. We wisten al dat zij weer door het zuiden van Frankrijk zouden reizen en we hebben maanden geleden al gezegd dat ze meer dan welkom zouden zijn als ze in de buurt waren. Toevallig waren ze in de buurt gisteren en via wat telefonisch verkeer legt Marc uit hoe ze bij ons moeten komen.
Natuurlijk gaan de gesprekken over de cultuurverschillen. En Fransen blijven de voorkeur hebben, voor Italianen maar ook voor ons en om exact dezelfde redenen.
De vriendelijkheid, de rust, de beleefdheid en het respect dat we als prettig ervaren en toch missen in onze cultuur.
Ze spreken zich uit over ons plekje en manier van leven, hun twijfels en onzekerheid.
Ze zouden het allemaal hetzelfde willen als hoe wij het doen en hebben nog een practische drempel om de knoop door te hakken.
Helaas hebben ze maar een middagje de tijd, van ons hadden ze veel langer kunnen blijven.
We zijn ook nog lang niet uitgepraat.
Het is genieten dat de virtuele wereld de werkelijke kan raken, het is zoals het is en deze twee helemaal niet ver van elkaar staan. Ze worden tenslotte beide bewoond door mensen. Verder 'leveren' we elkaar veel ideëen en inspiratie voor ons werk, ook in beide werelden en wisselen we jammetjes uit, brood en recepten onder het genot van een flesje Panaché....

We hopen hen nog eens te mogen ontmoeten, desnoods in Italië, als we honden-oppas hebben. Verder rusten we uit.

Vandaag gaat alles weer zo z'n gangetje. Moestuin-rondje, Marc sleuteld aan de auto en is weer wat dichter bij ook-auto-monteur en brengen we 's middags de spullen naar P en W's huis.

Maandag komt steeds dichterbij, Marc's eerste werkdag. Hij is nerveus en logisch.
Want in loondienst werken gaat dwars tegen al zijn principes in, zijn gevoel en wens om voor onszelf te zorgen zonder geld te verdienen voor extra's. Nood breekt wetten, dat is onze realiteit nu. Ik probeer hem niet op de huid te zitten en hem te helpen met regeldingetjes...

5 opmerkingen:

  1. Wat leuk dat jullie de italianen konden treffen!

    Net wat je zegt Martine soms liggen de digitale wereld en de echte wereld niet zo ver uit elkaar.

    Fijn dat de spullen weer goed opgeboren zijn

    En ben ik er ( of we) dan kun je Castel altijd brengen.
    P&W

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeuhhhhhh, Herman is gelukt. Wat een drankorgel was dat met een een hele penetrante jeneverlucht stond ie tien dangen op mijn vensterbank. Ik heb vier cakes ervan gebakken. Beetje zoet wel dus volgende keer minder suiker.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Miranda; super om te horen. dus tijd voor een extra bewoner hier; Herman! ga het ook proberen... Leuk leuk leuk, tis dus wel een drinkeboer die stinkt? mmm goed te weten hahaha, zalde flessen beter verstoppen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja echt, hij gaat als het gisten op gang is echt naar jenever ruiken. Mijn bezoek snoof ook steeds een beetje onrustig als ze in de keuken aan de thee zaten. Waarop ik dan snel riep, "ben het niet het is Herman". Ik vertrek zondag op de fiets naar Rome en dan haal ik Herman uit de vriezer want met al die noten en suiker zal ie me wel genoeg energie geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Op de fiets naar Rome!!??? Dan hoor, slinger je ongemerkt naar Istanboel.
    Ik ga je missen!

    BeantwoordenVerwijderen