Eindelijk de zon

Stipt 9 uur rijd ik het terrein af in de Blauwe met 6 boodschappentassen achterin en een thermoskan koffie voor onderweg. Clermont Ferrand is zo'n 160 km, maar je doet er zeker 3 uur over, weer of geen weer.
Eerst even de Lidl en Carrefour ingeschoten. Lidl was rustig, maar bij de Carrefour een compleet gekkenhuis met extra security tegen zakkenrollers en of winkeldiefstal. Met verstand op 0 loop ik de ander supermarkt rij voor rij gestructureerd af, anders vergeet ik de helft. Ik koop een lekkere fles Whiskey voor Marc voor komend jaar. Verder eigenlijk niks extra's, in die drukte richt ik me op de moet-boodschapjes en op tijd op het vliegveld zijn is me ook wat waard.
Dat lukt, heerlijk rijden op de snelweg met de muziek lekker hard, koffie erbij en de zon breekt door sinds een dikke maand. Tante heeft ook een prima reis gehad en ze geniet van de weg naar huis, herkent de omgeving van een vakantie in 2005. Op de vlaktes, met nog 90 minuten en 60 km te gaan, maken we een fotostop. Het is daar zo prachtig wijds en het Cantal gebergte ligt te pronken in de winterzon. Net voor de schemering zijn we thuis. Tante is ook onder de indruk. Dat blijft ze. Het is even wennen met de trapjes, zaklampje, wenteltrap!! en het reilen en zeilen bij ons. Dus die zit al heel vroeg te gapen, spoelt de reis van zich af en duikt de bar in. Niet om te drinken, maar onze logeerkamer.
Voor mij is ze een held dat ze dit onderneemt in de winter.
Ik heb een mooie reisdag achter de rug, boodschappen in huis en een familielid waar ik veel op lijk. Nu dus een weekje vol genieten met elkaar.