Eerst mijn ouderwetse kerstontbijtje, dus vroeg op, eitjes koken, broodjes afbakken, een heel netje sinaasappels uitpersen en de tafelloper aan met die ene gebroken gouden kaars. Als kroon op het kerstontbijt waar mijn huisgenoten niet aan gewend zijn, haal ik mijn kerstmolentje uit de doos, pel het af van beschermend zacht papier en zet er 4 nieuwe kaarsjes in die de dunne houten wieken laten draaien en de nonnetjes op het plateau'tje meeneemt in de draaibeweging. Volg de nonnetjes niet, je wordt er duizelig van.
Vroeger kwam ik met slaapoogjes in nachtpon mijn bed uit en trof de kamer door kaarsen verlicht aan met een prachtig gedekte tafel, kopjes op hun kop op de borden met een mandarijntje als kleurig mutsje en het kerstmolentje draaiend naast het mandje met warme luxe broodjes; kerstfeest.
Dat molentje had engeltjes, als ik het me goed herinner, die allemaal wat anders vast hielden en net zo snel hun rondjes draaiden. Het brandde af door één van de kaarsjes dat was uitgegaan waardoor de wieken niet meer draaiden en vlam vatte. Eeuwig zonde, want waar haal je een nieuwe vandaan. Het molentje heeft een onuitwisbare indruk gemaakt, dat het opeens ontbrak bij de volgende kerstontbijtjes was een groot gemis.
Tot ik 6 jaar geleden een nieuwe kreeg die mijn ouders vonden in een winkeltje in York. Tien heel erg blij, want met een niet-kerstmis-vierende echtgenoot en het ontbreken van zo'n kerstmolentje....
Tante zet haar wekker, thuis altijd tussen 6 en 7 uur uit bed, hier moet de wekker gezet, want om 9 uur doezelt ze nog. net als de meeste gasten op bikkel Paul na die op zondagochtend 8 uur er al een halve marathon op heeft zitten. (Uitzonderingen bevestigen de regel.) Marc wijkt ook van zijn pap af en doet mee met de broodjes. Ook hij vindt het draaiende ding fascinerend, het doet iets met je, gek genoeg.
'Mijn' ontbijtje is een vredig succes en zo startten we de dag op onder een dik wolkendek dat pas later in de middag is opgelost door de winterzon.
Lief wil poffertjes eten, dus bak ik poffertjes om me daarna te haasten naar het huis van P&W om daar kerstdecoraties achter te laten en de verwarming aan te steken. Tante gaat mee, anders verleidt Castel haar tot nog een wandeling en dat gaan benen met plaatjes, schroefjes en revalidatie-spieren te ver. Zeker omdat ze in een traploos huis woont in plat Nederland en er hier geen trapvrije of platte vlakken zijn en en ze een zwak heeft voor hondenogen.
Na het aanzetten van de vloerverwarming toer ik met haar de rest van de middag door de omgeving en duiken we vanaf het plateau de piste af naar huis. De piste is het bospad vanaf de andere kant van het plateau, een 4x4-pad voor de meer ervaren terrein rijders. Genieten, bushbush, gegrinnik en hobbel-de-bobbel.
De buitenlucht, de indrukken, de goede gesprekken, een wijntje zo nu en dan en de wandelingen vermoeien en doen haar voor half tien in bed belanden. Niks erg, hier kan eigenlijk alles en morgen geen kerstontbijt, dus geen wekker; uitslapen!
Vroeger kwam ik met slaapoogjes in nachtpon mijn bed uit en trof de kamer door kaarsen verlicht aan met een prachtig gedekte tafel, kopjes op hun kop op de borden met een mandarijntje als kleurig mutsje en het kerstmolentje draaiend naast het mandje met warme luxe broodjes; kerstfeest.
Dat molentje had engeltjes, als ik het me goed herinner, die allemaal wat anders vast hielden en net zo snel hun rondjes draaiden. Het brandde af door één van de kaarsjes dat was uitgegaan waardoor de wieken niet meer draaiden en vlam vatte. Eeuwig zonde, want waar haal je een nieuwe vandaan. Het molentje heeft een onuitwisbare indruk gemaakt, dat het opeens ontbrak bij de volgende kerstontbijtjes was een groot gemis.
Tot ik 6 jaar geleden een nieuwe kreeg die mijn ouders vonden in een winkeltje in York. Tien heel erg blij, want met een niet-kerstmis-vierende echtgenoot en het ontbreken van zo'n kerstmolentje....
Tante zet haar wekker, thuis altijd tussen 6 en 7 uur uit bed, hier moet de wekker gezet, want om 9 uur doezelt ze nog. net als de meeste gasten op bikkel Paul na die op zondagochtend 8 uur er al een halve marathon op heeft zitten. (Uitzonderingen bevestigen de regel.) Marc wijkt ook van zijn pap af en doet mee met de broodjes. Ook hij vindt het draaiende ding fascinerend, het doet iets met je, gek genoeg.
'Mijn' ontbijtje is een vredig succes en zo startten we de dag op onder een dik wolkendek dat pas later in de middag is opgelost door de winterzon.
Lief wil poffertjes eten, dus bak ik poffertjes om me daarna te haasten naar het huis van P&W om daar kerstdecoraties achter te laten en de verwarming aan te steken. Tante gaat mee, anders verleidt Castel haar tot nog een wandeling en dat gaan benen met plaatjes, schroefjes en revalidatie-spieren te ver. Zeker omdat ze in een traploos huis woont in plat Nederland en er hier geen trapvrije of platte vlakken zijn en en ze een zwak heeft voor hondenogen.
Na het aanzetten van de vloerverwarming toer ik met haar de rest van de middag door de omgeving en duiken we vanaf het plateau de piste af naar huis. De piste is het bospad vanaf de andere kant van het plateau, een 4x4-pad voor de meer ervaren terrein rijders. Genieten, bushbush, gegrinnik en hobbel-de-bobbel.
MMmmmm....Knus!
BeantwoordenVerwijderen