Offday

Zo'n typische offday, een dag waarop niks fijn is. Een offday met een gouden randje, zoals iedere dag. Niet dat 'off', maar dat gouden randje.
Eerst het off gedeelte;
De zorgen om de financiën, dat houdt niet op. Ik ga niet naar de gewone donderdagmarkt om kerst-decoraties te verkopen. Het regent en niet zo zuinig ook. Ik heb geen parasol of marktkraam en de energie niet me lachend door de 4 uur heen te slaan (staan) onder een geimproviseerd zeiltje. -Mits we nog een zeiltje over hebben natuurlijk, omdat-  Het ook in huis regent, waar we niets van begrijpen, want Marc heeft het juist zo netjes dichtgemaakt met zwart papier en de nieuwe lekkages zijn ons een waar raadsel. Ook in de schuur staan, ondanks de grote snel-klaar-golfplaten, weer emmers, teilen en zeilen die met knijpers en latjes aan de werkbank vastgemaakt zijn. Ik ben ontzettend moe van de energie die ik steek in zaken die uiteindelijk niets bijdragen aan de situatie. Het is vandaag gewoon Op.
Even over de poezen; Vlak voor en een lange tijd na het overlijden van Shadow, was het een ware oorlog tussen Aai en Joppie & Cros. Dat tij lijkt gekeerd nu de rouwperiode voor de katten voorbij is, eerder het vinden van een nieuwe pikorde, denk ik. Cros neemt de muizen maar mee naar binnen bij gebrek aan muizen in huis. Hij gaat ervoor de regen in en schudt zich uit net na het kattenluik. Zo moet hij de muizen even loslaten die het op een rennen zetten. Toch worden ze weer gevangen en opgepeuzeld om na een uur of wat weer uitgekotst te worden. Deze meid dweilt en poetst als vanouds. Met Pipo gaat het steeds een beetje minder. De gaten in zijn kop waar oren horen te zitten zien er erbarmelijk uit. Maar hij geeft geen blijk van pijn of veel ongemak. Voor ons is het wéér een uitdaging alleen te luisteren en te kijken naar het dier, zonder er teveel mensen-emoties op los te laten. Een zorg blijft het.
Uiteraard hebben we afgelopen weken weinig zaagtijd gehad. Het regent ook teveel en het droge hout is natuurlijk weer bijna op. Vertrouwen, vertrouwen in de omstandigheden, het weer en onszelf, daar moet het even op steunen allemaal. Vandaag kan ik dat niet.
Dus bel ik mijn thuisbasis op, mijn ouders, om even te praten, mijn verhaal te doen terwijl Lief een tukkie doet die hoofdpijn heeft en duizelig is en ook niet zo lekker in zijn vel zit. Logisch.
Ik tref mijn vader die het gouden randje om mijn dag spant. Hij is gisteren naar de acupuncturist geweest voor zijn hartritme-stoornis. Na de eerste behandeling is het gewoon over, weg, foetsie. Een hart dat gewoon klopt op normale snelheid en een prima herstelde bloeddruk. Ik word er weer emotioneel van........
Het gouden randje, lieve lezers, zo'n kadootje midden op de dag.
Een sombere, natte, koude dag.
Ik ga nog wel even wandelen met Castel. Die verveelt zich te erg en ik heb behoefte aan buitenlucht.

Vandaag werk ik alleen in de virtuele werelden. Iets dat blijkbaar op offday's wèl goed gaat.