Energie

Enigszins bekomen van de kater van zondag....

Ik blijf me vertwijfeld voelen. Ik weet dondersgoed dat de 'locals' totaal geen behoefte hebben aan nieuwe dingen. Mijn decoraties zijn niet nieuw, alleen niet gemaakt in China en of van plastic. Veel duurder zijn ze niet, veel mooier wel. Maar dat wordt niet gezien. Lief en ik hebben het er uitvoerig over en het verbaast hem dat ik niet in janken uitbarst met een 'etalage' in een winkel (geen verkopen), een kunststuk van 2.5 meter bij de lokale super en een lange dag in de kou staan; zonder resultaten. Het verbaast mij ook! Neemt niet weg dat de kater lang duurt, ik had me beter een keer flink kunnen bezatten, die katers zijn veel sneller over.

Ik leer veel van andere ervaringsverhalen vanuit deze regio, ook dat neemt de kater niet weg, maar het behoed me wel voor de ernstige verbittering die je ten deel kan vallen. Ik kan kiezen uit twee 'reactie's'; alle spullen opbergen, niet naar de gewone markt gaan om daar te proberen nog wat te slijten tegen trieste bodemprijzen aangepast aan het lokale gebeuren en de denkwijze of even doorzetten, stoicijns op de gewone donderdagmarkt gaan staan en de lokale kerstmarkt in ons dorp.

Ik ga voor de laatste optie. Wat zal het nog uitmaken? Beter iets dan niets!

Neemt niet weg dat ik niet weet hoe ik me nu voelen moet... of mag. Wat het beste zou zijn, wat 'de eer aan jezelf houden' inhoudt in deze.

Veeg ik -wie ben ik in deze?- de vloer aan met de conservatieve boeren? Of blijf ik bij mezelf en accepteer ik hoe het hier al eeuwen reilt en zeilt? Het verandert niets aan hoe ik de omgeving en de mensen ervaar, het verandert niets aan waar ik verkoos te wonen.

Voor geen goud, -ook nu niet!- verlang ik terug naar Nederland waar het eigenlijk niet veel anders eraan toe gaat.

Voegt het lessen toe aan mijn ABC of schrapt deze ervaring enkele lessen? Nee, echt niet. Het blijft hier te mooi om waar te zijn, de mensen blijven echter als in dichtbevolkte gebieden, eerlijker. Ik weet terstond waar ik aan toe ben, eerlijker en directer kan eigenlijk niet. Is het 'klootjesvolk' daar debet aan? Nee! Het zijn toch de overheden die te groot zijn om te vormen en ook weer gevormd worden door, precies ja, wij zelf.

Ik besef me; "Tien kappen met deze mooie handel!"

Duidelijk. Rustig zing ik komende 10 dagen uit. Ik ruim daarna alles netjes op, gooi weg wat echt niets is of hang de extra ballen aan de prachtige naaldbomen langs het bospad en maak er een grapje van.

Daarna richt ik me op serieuze wereldwijde werkzaamheden die meer opleveren gedurende een nacht dat ik lekker lig te slapen, dan op tijdelijke kunststukjes waar heel mijn ziel en zaligheid in ligt verscholen in een schaduw van een wolkendek waar ook de zon geen grip op heeft.

Ik verkocht de nacht voor de zondag namelijk meer aan amerikaanse dollars door de verkoop van digitale goederen dan aan die hele koude sta-dag op een echte kerstmarkt in een echt frans stadje. Dit inclusief complimenten en blije reactie's van de klanten die wij het gevoel gegeven hebben echt kwaliteit te kopen. En dat alles ronkent met een oor op een zacht hoofdkussen en poes aan het voeteneind!

Foto hieronder; Tien ligt als avatar prinsheerlijk in een groot warm bad op pootjes bij te komen van de koude ker(st)mis en het gaat nog inkomsten opleveren ook..... Geen hobbel-de-bobbel-wegen, geen rare gezichten en reacties -achter de rug om- van locals, geen ontwaken voor de zon opkomt, geen onkosten.... Wel een verkoopbaar Pixel-Product; een complete badkamer.

Mijn energie gaat komende maanden naar dingen die er toe doen, ook als schijn lijkt te bedriegen. Extra les is geleerd, 'oei, ik groei!'