Dit katje -hij gedraagt zich als zodanig, uiterlijk is het een flinke kater geworden- gaat vaak zelf al voor de deur zitten om dan door te kuieren met de pluimstaart horizontaal, naar de wastafel om uit de kantelbak water te drinken. (Als op bovenstaande foto, de kat lijkt niet op Cros, maar de kandelaren en de wastafel met kantelbakje zijn identiek.) Dan springt hij op de grond, vlijt zich neer onder de tafel en slaapt gelijk diep in. Maar 's ochtends vroeg wil hij even naar beneden om vaak nog even een uurtje op mijn voeteneind uit te slapen. Nu maakt hij me zo vroeg wakker omdat hij kabaal hoort beneden waar ik doorheen slaap.
Marc is vanaf een uur of vier geplaagd door de muizen die het hardhout lijken op te vreten alsof hun tandjes die van een kettingzaag zijn. Marc kan de schrootjes bijna eruit bonken met zijn vuisten, roepen en stampen, maar de muizen rennen, knagen en spelen relaxed door alsof hij niet bestaat. Om even voor 6 uur staat er al een pruttelpot koffie en ik word iets over zessen echt wakker door het knetterende vuurtje in de schouw, want Cros heeft mij de deur op een kier laten zetten.
Zo vroeg uit de veren betekent meestal een lange dag klusjes-werk. De volle wasmachine moet ik op twee kleine rekjes zien te proppen, het overdekte opslagzwembad doet geen dienst meer door de neerslag.
De guirlande moet nog af en voor midi -12 uur stipt- moet ik hem afleveren, maar Marc trekt het net na 9 uur al niet meer door slaapgebrek en vertrekt weer naar bed. In alle rust frummel ik de laatste details aan de guirlande en bevestig het ruim 2.5 meter lange gevaarte op een plank in de auto. Ik leg een briefje klaar; "idee om te filmfrieten? Ben rond 1 uur thuis."
En zo geschied, in de dichtste mist ooit gezien rijd ik op en neer naar het dorp, boven door smeltende sneeuw, laag bij het meer door dikke bewolking en miezer om thuis te komen in een gezellige mini-bioscoop met een mengsel van een lichte frituurgeur en houtvuur. We kijken 'De President', een erg leuke nederlandse filmproductie die echt 'superkoddig' is. Dan aan de slag voor de vrituele werelden. Maar na een soort van sollicitatie-gesprek via Skype met een brit die voor een bedrijf in HongKong werkt, willen we even uitblazen en gaan naar de sluizen, waar twee riviertjes het stuwmeer voeden.
Een rare witte schuimton springt in het oog, gevormd door het kolkende smeltwater in de aangezwollen beek.
Apart gezicht;
De rest van de dag en avond is het weer werken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten