Vanavond was het tijd voor het versturen van onze kerstkaart. Nou mogen jullie weten dat Kerstmis voor Marc niet bestaat, agnost dat hij kan zijn. Ik ben daarin tegen nog echt opgevoed met de oorspronkelijke kerst-historie, Protestants en een moeder die in het kerkkoor zong. Dat was dus een uur extra op voor het speciale kerstontbijt en een uur eerder in heel sjieke kleer naar de kerk, want mijn moeder moest eerst inzingen. Vaak liepen ik, broer en pap nog een rondje door het park en zagen de dag ontwaken waarop het kindeke net een paar uur oud geweest moest zijn. Een kerstboom in huis, absoluut geen kado's, want dat was voorbehouden aan Sinterklaas, en lekker eten en snoepen die dag natuurlijk.
Ons huisje is wel versierd met onverkochte kerstdecoratie's, maar van uitbundigheid is geen sprake. Toch 'doe ik mee' aan het maken en versturen van een kaartje, al is het maar om veel mensen te laten weten dat ik hen niet vergeet, wil vergeten, zal vergeten komend weekend. Uiteraard krijgen we veel kerstwensen terug en vinden er vele in onze mailbox en op facebook die in het algemeen gericht zijn aan alle mensen die iets verder kijken dan hun eigen pagina.
Ik kreeg er één terug van W., doorgestuurd, maar dat kon mijn pret niet drukken.
Het onderstaande filmpje gaat heel snel, echt a la 2011 dus. Net even te snel om het echte kerstverhaal goed tot je door te laten dringen. Meesterlijk in elkaar gezet met een goede one-liner aan het einde.
Ook wil ik graag even 'terug' naar mijn kerst-log van vorig jaar. Ik kan het niet beter verwoorden.
Dit jaar dan wel bezoek van Tante, maar toch....klik hier voor onze Kerstgedachten van 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten