Zuurkool en Bezig-Zag de kolibrie

Vanaf de dag dat ik Tante ophaalde op het vliegveld is het hier schitterend weer wat het werk lichter maakt, de nachten vorstend koud en ons alle drie vrolijk. We kunnen wandelen, buiten zitten en hoeven elkaar niet in de weg te lopen in het kleine huisje. Tante wandelt zich een ongeluk, omdat ze de mooie hondenogen van Castel niet kan weerstaan. 's Avonds zit ze met rozige wangen en een koelcompres om de enkel bij het vuur in te dutten en gaat heel de week tussen 9 en 10 uur naar bed. Nu heeft Lief ook een ritme van vroeg naar bed en rond half 9 eruit en dat laat mij nog 2 uurtjes alleen zitten boven. Ik noem dat 'mijn dagelijkse ruimte' die ik met of zonder gasten in huis dagelijks ambieer. Net als een moeder waarvan de kinderen op school zitten of een man in de file op weg naar huis. (Even standaard rolverdeling, waar ik me persoonlijk heel prettig bij voel, nooit gedacht, maar waar.)
Gisteren komen P&W om boodschappen langs te brengen en om elkaar weer even te knuffelen, te spreken en te zien. We krijgen een heerlijke zuurkoolschotel met biologische rookworst die ik in 2 gedeelten op moet warmen, want mijn oventje is te klein.
We hebben een nieuw toetsenbord voor mij besteld in Nederland, dat geen harde aanslag heeft. Marc wordt regelmatig gek van mijn geratel op het toetsenbord als ik weer eens mezelf verlies in een logpost.

Tante wil graag wat helpen en doen. Dus kookt ze ajam-ketjap met voor mij een superlekkere pindasaus, wast ze vaak af en wil de terrassen vegen wat heel erg nodig is. Een klein beetje vakantie voor mij... Fijn!
Gisteravond gaan ze ook vroeg naar bed; Marc omdat hij een loopneus heeft, Irene omdat ze mij niet in de weg wil zitten. Ik ben gevraagd in SpotON3D om een rol te spelen in een hilarisch kort toneelstuk in die virtuele wereld geschreven door een britse vriend. Voor het eerst wordt er in deze virtuele wereld een toneelstuk opgevoerd, met 'voice' dus geen getypte tekst, maar gesproken stemmen. De avatars hebben zich gekleed naar hun rol en het podium is geimproviseerd op een geleend eiland. Dat klinkt vaag, maar na het zien van onderstaande verfilming van het toneelstuk is het geheel duidelijker.
Toneelstuk YouTube Link  <iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ySpqSbL78EM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Ik vertolk Bezig-Zag de kolibrie. (Bezig is een taalgrapje van de scenario-schrijver die weet dat ik nederlandse ben en kolibrie's zijn altijd bezig. Zag is van de zigzaggende beweging van het vogeltje) Het viel niet mee de microfoon aan en uit te zetten en toch te blijven bewegen met de pijltjes-toetsen en de muis van het ene scherm (screenplay) naar het andere te bewegen (de virtuele wereld) om ook nog op het juiste moment mijn tekst op te zeggen....)
Maar ik ben een 'natural' en mag blijven voor de vertolking van andere toneelstukken. Het was ontzettend leuk om te doen en Bezig-Zag kijkt uit naar het volgende stuk. Hoop wel dat we de volgende keer eens oefenen van te voren. Dit toneelstuk had geen generale en 'de cast' is niet 1 keer bij elkaar gekomen om het stuk door te nemen.

Tante's laatste dag bestond uit een rondje markt en een bezoekje aan de watervallen aan de overkant van het meer met een bak koffie in 'ons café'. Dat rondje markt was enig, het stadje leent zich er ook goed voor. Alleen het kopen van verse forel was even schrikken. Je zoekt ze uit in het grote schepnet waar ze vers en wild spartelen, om daarna een klap op de kop te krijgen. Ze wil opeens geen gerookte forel meer, maar ik stel haar gerust dat deze visjes minder lijden dan de zeevissen die te lang levend op een vissersboot hun huid kapot schuren tegen de andere tonnen vis.
Ik vertel haar niet dat er 1 forel een te zachte klap kreeg en lijdend in het zakje door mij door het stadje gezeuld word... Thuis is de vis dood en maak ik ze schoon. Mooie verse forelletjes die vanavond de rookbak ingaan en vergezeld van een frisse salade en frans brood smaakvol verorberd zullen worden.