Gistermiddag begon ik met de basis voor de 2e grote guirlande. Een al gebogen stok bamboe van 2 meter rol ik in kippengaas en ik laat aan weerszijde zo'n 30 cm uitsteken voor de 'franje'. De bestelling is Bleu & Blanche en daar probeer ik me aan te houden. Nu hebben mensen met een beetje stijl geen blauwe slingers, blauwe lampjes en blauwe ballen in huis (of je bent een stoute vent geweest) dus ik stond vanochtend met mijn handen in het haar. Ik wil niet weer diesel verbruiken om weer naar het stadje te rijden om weer zo'n boeren-tuincentrum te bezoeken om weer frutsels te kopen, dus improviseer ik maar... weer.
De lampjes -blauw en wit met een verschrikkelijk knipper-menu- waren een vergissing, ik had niet goed op de verpakking gekeken. Dat was een geluk bij een ongeluk. Het gevaarte is enorm, mijn rugpijn ook door het staan van zaterdag, de stress en emoties en een net even te lage antieke werkbank.
Maandag is normaal gesproken zaagdag en zaterdag zag ik een dode eik die op z'n kop tegen de rots helling aanleunde met de kale dode top in de geul langs het bospad. De wegen en paden zijn communaal, van de gemeente, dus wij dachten; die boom is voor onze kachel.
Om me even lekker af te beulen en met Marc wat samen te doen in de hoop dat die rugpijn minder zou worden, stel ik voor de guirlande morgenochtend de finishing touch te geven en deze middag te besteden aan het klein krijgen van die eik. Zo gezegd, zo gedaan. Ik zaag het gevaarte in kloofblokken, hij klooft en ik sjouw die boom de auto in. Het asfalt is door ons doen wel aardig beschadigd, maar ehm, dat vinden we helemaal ok. Hij blijkt ook maar een heel dun laagje asfalt te zijn, dus de burgemeester weet zijn tijdelijke residenten wel beet te nemen. Moe, onder het zaagsel en de kettingolie rijden we naar huis met een volle vracht eikenhout, we rekenen; We doen een ton in 2 uur! Wauw, echt M&M.
Bij de buren, die zo graag asfalt wilden en dat afdwongen op koste van de gemeente waar ze niet eens wonen, komen we de buurman tegen die met de hond loopt. Het is net een boskabouter en getrouwd met Eucalypta, goshie! Want die kabouter is hartstikke aardig... We zwaaien en kabouter kijkt ons na in een zware auto vol eik..
Thuis nog niet gedoucht of gegeten gaat de telefoon; Eucalypta! Dat die boom van haar is, want hij stond op haar perceel. Weten wij veel, hij hing, stond op z'n kop, leunde tegen een rotswand met de kroon in de geul van de gemeente. Als hij omgevallen was in de geul, van de gemeente, is het een gemeenteboom voor zover we weten. En dood hout in de bossen van de gemeente mag je weghalen, als je er WOONT, zoals wij dus. En we zijn nog wel in het gemeente bulletin bedankt dat we zo nu en dan in geval van omgevallen bomen en te hoog gras zelf maaien en die bomen netjes opruimen. Maar nee, Eucalypta is boos en dreigt met boetes, want je mag geen bomen stelen.
Marc is al jaren boos op haar, om dat asfalt, en hij niet alleen. De gemeente, diezelfde kleine groep mensen die hier belasting betaalt en opdraait voor de kosten van asfalt op een pad waar twee mensen komen met een 4x4, een gemeente die er schande van spreekt en niet alleen van dat asfalt. Een gemeente die ons na aan het hart ligt, zeker na afgelopen jaar.
Eucalypta heeft haar perceeltjes rond het oude vervallen huis zonder voorzieningen dermate kaal gekapt dat erosie loert, het huis spierwit geverft met poepbruine garagedeuren wat hier echt not-done is en ezels die aan de wandel zijn en niet van haar stuurt ze het bos in.
Marc moet langskomen, dan zal ze hem eens even een kadasterkaart laten zien. Marc zie ik rood aanlopen van woede, hij knikt ja en nee, maar geeft geen krimp. "Laat ze oplazeren" denken we beide. Zodra marc haar heeft afgewimpeld, belt ze na 10 minuten nog een keer. Weer over die boete, maar ook over dat we het kado krijgen. We krijgen wat van dat mens. Ze krijgt geen geld voor die eik, het hout al helemaal niet en wij zorgen voor rugdekking binnenkort.
Is ze betoeterd! Arme kabouter......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten