Opwarming

De aarde warmt op. Wij hier persoonlijk ook! Het is al bijna te warm om te werken, maar de koude wind zorgt er wel voor datwe lekker in beweging blijven. 's Nachts vriest het nog aardig, maar... -en ik wil niemand jaloers maken, maar o, o en o, wat is die lente zon toch heeeeerlijk! Wel droogt het allemaal enorm uit. Zon en wind is leuk voor de was, niet voor 60 naaldboompjes die we met kerst gepoot hebben. Dus sjouwt Marc met gieters de helling op tot dat hij het spuugzat is en de boompjes voorlopig weer vooruit kunnen.

Gisteren knipte ik een ochtend brem en dacht terug aan de fantastische uren die Edith en ik hebben besteed aan het brem knippen voor de broodoven. En al die andere klusjes die we toch maar even deden met elkaar. Een bos of 25 hebben we zeker nodig, maar de stugge takken laten zich niet makkelijk opbossen. Ze waaien wel de helling af, zo het pad op, weer een meevaller.

Na 10 minuutjes gaan de jas, vest en shirt al uit, puffen zo tijdens het werk.

Mijn oog viel op het weerbericht voor vandaag, in de krant die ik af en toe koop voor de kattenbak. Marc ziet al op tegen de zomerhitte die je lamslaat en naar binnen jaagt. Ik schiet in een deuk, terwijl ik Meteo bekijk is het zo rond 1400 uur en zal het 120 graden zijn!!! Das schrikken, tis toch pas maart??

Das opwarming van de aarde optima forma, zal ik maar zeggen.

M'n lief en ik komen weer helemaal in beweging door de heerlijke echte franse lente en we inventariseren al het werk. Kippen kopen, waterbakken in de moestuin schoonmaken, voorzaaien, bemesten en zoveel meer andere klusjes. Ik zou me bijna weer laten verleiden tot het plaatsen van een oproep voor meewerkende gasten. Maar nu we een kamer volgestouwd hebben met spullen voor opslag en we twee familie leden mogen ontvangen voor een tijdje -ja heus :-) hebben we de ruimte niet echt. Mijn schoonvader zal zich weer een breuk werken en de klus-plannen liggen al klaar. M'n broer zal hier even op vakantie zijn en de stadsman zal meer genieten van het zien van de omgeving, dan zich in het zweet te werken. Groot gelijk gezien het werk dat hij doet. Verder hopen we dat de verzorgers van wijlen Hobbes tijd kunnen vinden langs te komen en zo zien we de gorges weer voor geopend en de drukke tijd weer aanvangen.

Ik moet de boodschappen gaan halen en rij zo voor de eerste keer over een bospad dat bijna klaar is en omgedoopt kan worden tot doodlopende route nationale. Het is werkelijk een achterlijk gezicht. Het slaat helemaal nergens op zo'n pad te asfalteren. De weg opknappen en gladtrekken met watergeulen erin voor het overtollige water tijdens de natte perioden is okee, maar dit!!!! Zonde zonde zonde.... De reëen zal het een zorg zijn, die zien we altijd wel overal.

Marc ziet 's middags aan de doodlopende kant van het pad een zwijn met jong. Gelukkig kon Castel daar de helling niet op, zodat ze getwee een rustiger heenkomen konden vinden.

Verder is het naast al die lentebloemen, zonneschijn en pais en vree ronduit wat saai. Er gebeurt niets dat ons even wakker schudt of pept en downt. Dat Cros alweer twee keer per dag aan komt zetten met een hagedis is niet spannend genoeg. Dus de gorges, het seizoen, de drukte kwa werk en op de nieuwe route nationale; de warming-up is gedaan, wij zijn er klaar voor.