Daar staat een huis....

M'n liefs dagen in Nederland zijn goedgemaakt door het liftavontuur, wat hij graag nog eens overdoet. Er is tijdens de open dag 1 kijker geweest die eerlijk tegen de makelaar zei dat het huis zelf zo ontzettend tegenviel. Dus we hikken tegen de trent aan van tegenwoordig; Als je geld hebt voor zo'n object (het geheel van huis, ligging, buitenruimte en gemeente) dan koop je een villa met een kleine onderhoudsvrije tuin. Geen plekje waar je het huis vervangd door een nieuwbouw villa. Hier kunnen we niets aan veranderen, dus leggen we ons erbij neer. Verhuur dan maar, aan geschoolde specialisten uit het buitenland die bereid zijn hutje mutje in het huis te wonen. Kans op het spreekwoordelijke uitwonen van het geheel ligt in het verschiet. Twee enorme geruststellingen; mijn schoonvader doet het zakelijke deel en houdt toezicht, een man met ervaring. De huidige oppas wil nog steeds de tuin blijven onderhouden als liefdewerk met redelijke vergoeding. Nu heb ik wel lopen vitten over de communicatie tussen de oppas en ons, hier zo ver weg. Toch wil ik daar nog wel wat over kwijt. M'n lief en zij kennen elkaar al zo hun hele leven en geen mens ter wereld kan begrijpen hoe zij elkaar begrijpen. Marc legt haar uit over wat deze weblog voor mij is en hoe de lezers en reacties weer tot de blog staan. Ze voelt zich miskent en terecht, want ook ik begrijp niet hoe zij weer in relatie staat tot mijn lief. En nu zie en voel ik raderen gaan draaien, maar die draaien nu echt voor niets hoor lieve lezers. Marc heeft een goed gesprek, face to face, dat haar veel duidelijkheid geeft en hem zijn hart doet luchten, om mij na zijn thuiskomst ook mijn plaatje helderder te maken. We kunnen dan goed harrewarren met z'n vieren, stel tot stel en apart, maar feit blijft dat zij van het onderhoud en de zorgen voor dat verdoemde huis in Nederland een topstukje heeft gemaakt en nog steeds doet. En niet voor toegezegde vergoeding, want wij kunnen helemaal niks meer toezeggen en dat weet zij ook, maar uit liefde voor het plekje, het huis, de planten en het gazon, de bomen en de vijver met stromende beek, het huis zelf en de sfeer eromheen. Ondanks de moeilijke communicatie ligt de tuin er schitterend bij, is het huis strak en glad en spik en span. Hoe ze dat voor elkaar krijgt gezien alle omstandigheden erom heen, het feit dat ze terug moeten naar hun -niet te verkopen- huisje in een binnenstad dat wel redelijk uitgewoond is door huurders, blijft me een mensenraadsel. Dus kan ik wel eens pissig zijn, beledigd en meer, zo dankbaar ben ik voor hun gedeeld verleden die haar dit laat doen en petje af voor Marc, die dit toch zo weet te regelen en mij zovele zorgen uit handen neemt. Eén ding kan en wil ik hem niet alleen laten doen; het klaarmaken van het huis voor 6 a 7 bewoners. Zes bedjes, zes bordjes, zes mokken en zes glazen, zes kussens en zes handdoeken en Harry uitvragen over hoe hij dat toch doet tijdens zijn 70-tigste levensjaar, om dat allemaal in de gaten te houden naast nog twee of meer van zulke huizen. Voor de aanleg van de 2e Maasvlakte heeft de regio heel veel vaklui nodig en Nederland heeft er blijkbaar niet genoeg in huis. Maar ja, nu zitten we hier met z'n twee in de wetenschap dat we tijdens april hier samen weg moeten om deze klus samen te klaren. Maar die kipjes dan? En de haan, die er toch uit moeten kunnen overdag, onder toeziend oog van Castel en de relaxte knipogende en zoesende Pipo-kat, die nu in de stromende regen toch nieuwsgierig blijkt te zijn naar al dat leven op het terrein en vlakbij de kipjes op de zwembadoverkapping zit toe te kijken. Nu nog iemand zien te vinden die hier een kleine week wil wonen.... In het kader van 'problemen bestaan niet, enkel oplossingen' blijven we informeren bij vrienden en familie. Daar staat een huis. En vaak denk ik "stond het er maar niet (meer)". Ik ben geen struisvogel, maar toch zou ik graag af en toe de kop eens flink diep in het zand steken, om daar af te koelen en mijn hersenen van extra bloed te voorzien, om eens verder te komen dan steeds te blijven hangen als we net een stap hebben gezet om verder te komen. Er staat nog steeds een huis.