loslaten

Het is voor veel mensen moeilijk de dingen te laten voor wat ze zijn. Lastig om verder te gaan zonder te blijven hangen in iets dat was. Of het nu goed was of slecht en zwaar, moeilijk en uitputtend, men blijft ermee bezig als was het een dagelijkse behoefte om je veilig bij te voelen. Net als een warm huis met luxe, wat enorm veel energie en moeite kost, want elke dag tegen heug en meug naar je werk gaan om dan met een onbevredigend gevoel thuis te komen en het snel te vergeten door op de bank te ploffen en een makkelijke kant-en-klaar maaltijd te nuttigen. Om de dag erop hetzelfde te doen, want dat huis moet toch betaald.

Vast blijven houden aan dat stomme mens van 'hiernaast', want met wie moet je anders een praatje maken? Blijven kijken naar die soap, want er is toch niks op TV.

De TV uitzetten is hem loslaten, maar daar zit hem nu juist de kneep. Anders gaan wonen zodat je met een leuke uitdagende baan de hele dag het naar je zin hebt, is ook loslaten. Maar wat je hebt, dat houd je vast, bekend en veilig, hoe rot het ook is.

Ik wist niet dat ik m'n broer had losgelaten. Tot ik eens een tijdje bezorgd stilstond bij wat ik voor hem voel. Ik kan de liefde niet ontkennen, maar juist die liefde heeft me laten weten dat ik hem losgelaten heb. Het maakt me niet meer uit wat hij doet, -of laat- zegt of belooft. Mijn broer is mijn broer en hem wil ik graag zo laten.

Dat is net wat genuanceerder met mijn ouders. Die kan ik niet in alles laten, ben dan ook bezorgd of juist heel blij met wat ze doen, of laten.

Voor mij staat loslaten gelijk aan 'laten'. Of het zand in je hand is, een vriend of vriendin die anders verkiest dan je had gewilt. Laten, zoals ik ook gelaten wil worden door anderen, zonder ongesteund te zijn of alleen. Loslaten vind ik ook een vorm van zelfrespect. Door de ander los te laten, dwing je jezelf ook niet in bochten en accepteert dat een ander anders is. Zo blijf je ook bij jezelf en de ander dwing je ook niets op. Mijn relatie staat en valt met het 'elkaar laten', wat niet altijd even makkelijk lijkt, en is. Ik wil de luiken lavendelblauw en hij legergroen. Het is maar net wie de verfkwast hanteert. M'n lief kan dingen willen en doen, al ben ik het er niet mee eens, ik laat hem zijn ding doen, zichzelf zijn, wat mij de ruimte geeft.

"Loslaten zorgt ervoor dat je twee handen vrij hebt."

Van wie-o-wie is deze spreuk toch?

Ik merk als ik oude dingen loslaat, gewoon zomaar, ongemerkt, tussen twee dromen door, dat ik beter in het nu kan leven, zonder me gehinderd te voelen door wat er was. Pas later besef ik me vaak pas, dat ik iets en iemand heb losgelaten. Dat het me niet meer uitmaakt wat die ander nog laat en doet, zegt of wil. En dit dan zonder oud zeer te ervaren, hem en haar ook vriendelijk toelachen kan. Dat de adrenaline niet meer naar de kop stijgt en m'n shirt volzweet met trillende handen.

Los is echt los en verdories noggan toe, niet moeilijk.

Dingen en spullen loslaten heb ik nooit moeilijk gevonden. Ik gooi het gewoon in de container als het me niet meer van waarde was.Hier bedenk ik me drie keer voor ik iets echt weggooi. (Oud hout is warmte, papier is voor de kattenbak en daarna voor de warmte, GFT-afval is compost, restjes eten is kippenvoer, lege boterbakjes is voor de kliekjes.)

Wat ik los liet;

Ons nieuwe servies

Een schitterende tuin

De zeewind

Een bubbelbad met yetstralen

Plat terrein zonder stenen en rotsen

De polders van de Alblasserwaard

Carrière maken

GTST

Kant-en-klaar maaltijden en afhaal eten

M'n sportclub en zangkoor

Borden op de wandelpaden hier om gemotoriseerd verkeer te weren

Mensen loslaten is andere koek. Je hebt er wat mee meegemaakt, mensen maken een andere indruk op me, die laten iets achter, goed dan wel zeer verkeerd of verknipt. Ze spiegelen, geven en nemen, tonen zich en tonen mij, ze laten zien of laten dingen die ik niet zou laten, ze trekken aan en stoten af, ze leren me veel en soms leer ik een ander wat. Maar toch blijkt vaak na een bepaalde periode dat het op is. De uitwisseling is volledig, het contact is klaar. Het is naar mijn beleving dan ook uitgewerkt, alleen het moment van bewust loslaten komt nooit op tijd. Veelal te laat of te vroeg door omstandigheden. Als ik iemand loslaat, wil dat niet altijd zeggen dat het een breuk is, een stop op het contact.

Wie ik los liet;

Mijn ex-man, te vroeg of te snel, ik bleef me verbinden maar waarom??

M'n ex-vriend, noodgedwongen, soms is loslaten een absolute must

Twee vriendinnen na een jarenlange vriendschap, er waren geen raakvlakken meer

M'n broer, omdat we beiden een goede lange periode van 'elkaar laten' nodig hadden

Mijn schoonmoeder, omdat ze dit zelf niet zo goed kan

Een jeugdvriendje die me een kunstje flikte, losgelaten om mezelf heel te houden

Gaste M, die niet begrijpt dat het soms gewoon op is, uitgewerkt en volledig, klaar

H. waar ik juist goed mee door 1 deur kan doordat we elkaar loslaten en laten zijn wie we zijn
Loslaten, ik kan het iedereen aanbevelen