Veel klein nieuws en weer niks bijzonders eigenlijk;
Het kippenhok-in-aanbouw nadert het einde. Het luikje moet nog gezaagd en gemonteerd worden, met een katrolletje en een touwtje, zodat we het van buitenaf kunnen openen en dicht doen. Dan nog twee loopplankjes, één buiten en één binnen, een kruiwagen of twee ongefilterd bergzand en wat heide knippen voor in de legbakjes. Dan is het tijd om kippen te kopen. Waar, zijn we nog niet uit.
De rest van het bospad wordt momenteel geasfalteerd!!!! Tot bij de buren wordt het zoiets als de route nationale, scheuren ze de bocht om met gevaar voor allerlij leven en zal het bij de buren een Parking worden. Maar zij wilden de weg geasfalteerd zien... Ach ja, en de borden, die al lang binnen zijn (blablabla), zijn nog niet geplaatst. Wij winden ons er maar niet over op. Het scheelt wel wat autoreparaties op de lange duur en motorrijders vanaf de weg zullen minder snel het keurig strakke asfalt opschieten...
Opa Shadow is vanochtend naar de dierenarts gegaan, waar Marc toevallig een dorpsgenote treft als zijnde de vakbekame onderzoekende handen, die we vorig jaar hebben leren kennen. -Een jonge vrouw uit Parijs die een locale boer getrouwd is zonder tv-programma die hen verbond. Het kan dus wel!- Shadow heeft al heel lang steeds onstekingen in zijn bek, wat hem heel erg laat stinken (samen met Pipo ruikt het soms wel wat naar een abatoir, terwijl er nog heel veel leven in die twee oude sokken zit) Naast de brokjessoep die hij krijgt op graag op slobbert, ook al een tijdje één keer per dag een beetje voer-uit-blik. Sinds zijn broer Sparky zijn 10e leven leeft, is opa erg veel gaan miauwen. Net na een lange knuffel op kambeurt, net na het leegeten van een bak zachte brokjes, het maakt niet uit. Alsof hij echt oud wordt en ter plekke vergeet wat hij aan het doen was. Als hij gaat liggen stopt het stramme lijfje halverwege met bewegen en zien we hem starend kijken met een blik van 'wat was ik ook al weer aan het doen?' Ontzettend mager, het dier weegt niks meer en de kattenbak komt hem ook goed van pas, want dan hoeft hij niet via de vensterbank naar buiten. Maar het bloed in de ontlasting baarde me net even teveel zorgen en is de druppel voor m'n lief om de rit naar de dierenarts te maken. Daar de bevestiging dat hij oud is, ja duh! en hij krijgt twee spuitjes tegen de ontsteking en voor de weerstand. Gelijk ontwormen we ze alle 5. De pillen schuiven we met gemak de bekjes in, oefening met Pipo baart kunst.
Gelijk na thuiskomst is opa rustiger en miauwt minder, we zijn blij voor hem.
Iedere dag doen we samen wat aan de muur. Het is een gigantische klus. Ook snoei ik de buxus een meter smaller, zodat we die ruimte al weer gewonnen hebben en stook ik de takjes op met verder alles dat brandbaar is en rondslingert op het terrein. Ik stek de aucuba-struik, die groeit redelijk snel en is groenblijvend. (Ik hoop dat er eens besjes in komen, dat staat zo mooi.)
Afgelopen dagen werk ik bij in de virtuele werelden. Nog steeds moet ik 6 tutorials schrijven, verhuizen met m'n spulletjes naar een derde 'vw' en de klantenservice natuurlijk.
Verder ligt er hier een lijstje met mensen waar ik weer eens contact mee op wil nemen, voor de gezelligheid, om te reageren op een oude mail of voor werk wat ons nog in het verschiet ligt.
Zowaar belde mijn broer me op van de week. We kletsen rustig bij zonder afleiding van zoontje, ouders of onbekend terrein. later chatten we nog even en sturen mails met foto's over en weer. Misschien dat hij langs komt van de zomer, wat ik geweldig zou vinden om hem te laten zien waarom ons leven zo anders is en het moeilijk is je te verplaatsen in elkaar. Dat geldt twee kanten op.
Het kippenhok-in-aanbouw nadert het einde. Het luikje moet nog gezaagd en gemonteerd worden, met een katrolletje en een touwtje, zodat we het van buitenaf kunnen openen en dicht doen. Dan nog twee loopplankjes, één buiten en één binnen, een kruiwagen of twee ongefilterd bergzand en wat heide knippen voor in de legbakjes. Dan is het tijd om kippen te kopen. Waar, zijn we nog niet uit.
De rest van het bospad wordt momenteel geasfalteerd!!!! Tot bij de buren wordt het zoiets als de route nationale, scheuren ze de bocht om met gevaar voor allerlij leven en zal het bij de buren een Parking worden. Maar zij wilden de weg geasfalteerd zien... Ach ja, en de borden, die al lang binnen zijn (blablabla), zijn nog niet geplaatst. Wij winden ons er maar niet over op. Het scheelt wel wat autoreparaties op de lange duur en motorrijders vanaf de weg zullen minder snel het keurig strakke asfalt opschieten...
Opa Shadow is vanochtend naar de dierenarts gegaan, waar Marc toevallig een dorpsgenote treft als zijnde de vakbekame onderzoekende handen, die we vorig jaar hebben leren kennen. -Een jonge vrouw uit Parijs die een locale boer getrouwd is zonder tv-programma die hen verbond. Het kan dus wel!- Shadow heeft al heel lang steeds onstekingen in zijn bek, wat hem heel erg laat stinken (samen met Pipo ruikt het soms wel wat naar een abatoir, terwijl er nog heel veel leven in die twee oude sokken zit) Naast de brokjessoep die hij krijgt op graag op slobbert, ook al een tijdje één keer per dag een beetje voer-uit-blik. Sinds zijn broer Sparky zijn 10e leven leeft, is opa erg veel gaan miauwen. Net na een lange knuffel op kambeurt, net na het leegeten van een bak zachte brokjes, het maakt niet uit. Alsof hij echt oud wordt en ter plekke vergeet wat hij aan het doen was. Als hij gaat liggen stopt het stramme lijfje halverwege met bewegen en zien we hem starend kijken met een blik van 'wat was ik ook al weer aan het doen?' Ontzettend mager, het dier weegt niks meer en de kattenbak komt hem ook goed van pas, want dan hoeft hij niet via de vensterbank naar buiten. Maar het bloed in de ontlasting baarde me net even teveel zorgen en is de druppel voor m'n lief om de rit naar de dierenarts te maken. Daar de bevestiging dat hij oud is, ja duh! en hij krijgt twee spuitjes tegen de ontsteking en voor de weerstand. Gelijk ontwormen we ze alle 5. De pillen schuiven we met gemak de bekjes in, oefening met Pipo baart kunst.
Gelijk na thuiskomst is opa rustiger en miauwt minder, we zijn blij voor hem.
Iedere dag doen we samen wat aan de muur. Het is een gigantische klus. Ook snoei ik de buxus een meter smaller, zodat we die ruimte al weer gewonnen hebben en stook ik de takjes op met verder alles dat brandbaar is en rondslingert op het terrein. Ik stek de aucuba-struik, die groeit redelijk snel en is groenblijvend. (Ik hoop dat er eens besjes in komen, dat staat zo mooi.)
Afgelopen dagen werk ik bij in de virtuele werelden. Nog steeds moet ik 6 tutorials schrijven, verhuizen met m'n spulletjes naar een derde 'vw' en de klantenservice natuurlijk.
Verder ligt er hier een lijstje met mensen waar ik weer eens contact mee op wil nemen, voor de gezelligheid, om te reageren op een oude mail of voor werk wat ons nog in het verschiet ligt.
Zowaar belde mijn broer me op van de week. We kletsen rustig bij zonder afleiding van zoontje, ouders of onbekend terrein. later chatten we nog even en sturen mails met foto's over en weer. Misschien dat hij langs komt van de zomer, wat ik geweldig zou vinden om hem te laten zien waarom ons leven zo anders is en het moeilijk is je te verplaatsen in elkaar. Dat geldt twee kanten op.
Tussendoor brengen we de avonden door deels achter de pc voor het werk -en de fun-, we doen een spelletje en kijken films. (Antonia--->prachtig!) Marc heeft altijd al een tank willen hebben en dankzij C die me ook zoveel kerstspulletjes gaf, heeft Marc nu zijn tank. Hij moest hem nog wel in elkaar zetten, helemaal zelf. De omschrijving van de tank en de 'Hammer' is vertaald vanuit het Chinees en we lachen ons een breuk erom. Het engels is onleesbaar slecht en onduidelijk geworden. Alles in het engels, alleen de minimale leeftijd waarmee met dit spul gespeeld mag worden staat er in het frans op. Dus lieve C. Respect schat, m'n lief heeft nu eindelijk zijn tank met als extra kado een echte Hummer.
Ik denk dat ze over een tijdje de schouw inrijden, maar voorlopig staan ze de rotsige ondergrond van de schouw te trotseren.
Morgen weer eens eters, waar ik erg naar uit zie. Ik maak dan wel een relatief simpele hap die ik wat pimpen kan, maar toch!
Als de parking bij de buren maar niet vol staat.... met 2 auto's.
*grijns* je laatste zinnetje!
BeantwoordenVerwijderenTijd staat ook niet stil bij jullie! Ik ga even bijlezen, denk ik.
x