De ingrediënten hebben eens niet zo lang hoeven wachten om op te gaan voor hun uiteindelijke doel; kroketten.Het was de vorige keer zo goed gelukt, dat ik tijdig een stuk soepvlees -met bot voor de hond- heb aangeschaft, extra peterselie vroeg aan de groenteboer -alles behalve een boer, maar vooruit- en het opzoeken van dat goede recept voor de roux. Dus sta ik weer een uurtje extra in de keuken voor de roux en morgen een uurtje extra voor het rollen van de kroketten.
Nooit had ik kunnen denken dat ik in een oud frans stenen huisje zou wonen en daar echte kroketten zou staan maken. Maar het is toch echt realiteit. Had het me een 10 jaar geleden gevraagd en ik zou hard gelachen hebben. Ten eerste had ik nooit durven denken in Frankrijk te komen wonen en ten tweëede ben ik niet zo'n keukenprinses, dat ik zelf kroketten zou gaan maken.
En toch staat de roux op te stijven en hangt er een (h)eerlijke geur in huis.
Heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenHeel vroeger toen de kroket net was uitgevonden,gingen mijn ouders vaak naar Arnhem om te winkelen,daar was een eetgelegenheid die Picard heette met live muziek en wat aten we daar !Twee vleeskroketten met frietjes en mosterd!Heerlijk!!