"Kuke.....KUKeL.....Kukeeegg"

Onze haan heeft zijn stem verheft vandaag.
Zijn repertoir; "Kuke.....KUKeL.....Kukeeegg"
Het klonk zo'n 20 keer achter elkaar hetzelfde. We lopen grinnekend het hok nog even in, en Haan gaat gewoon door met zijn kraai-oefeningen. Ik kruip iedere dag een keer in het hok. Zet ze op stok of houd er eentje vast. Hand voor op de kippenborst en de ander aait eens op de nek of op het ruggetje. Eén van hen, de meest diep rode, vindt dit best even ok. De rest kijkt een beetje schuw vanuit een hoekje toe, maar komen al snel wat los om hier en daar even ergens in te pikken en mij eens goed in zich op te nemen. Ook Marc gaat regelmatig even kijken en als Castel zich koest houdt natuurlijk ook.

Het werk verliep 4 keer vlotter als gedacht gisteren. De drie lindebomen waren zo gesnoeit en ik heb genoten van het bomenwerk voor een franse klant. De te vellen bomen waren ook zo verdwenen in stukjes naast het huis. In de laatst te snoeien linde ben ik al flink aan de slag met de kettingzaag, als ik plots iets zie fladderen. Ook Marc roept gelijk. Een torteltje is verschrikt op een tak gaan zitten 30 centimeter van het nestje met 2 witte eitjes erin. Het nestje is van wat berketakjes gemaakt. Het ziet er zeer breekbaar uit en open. Het duifje kijkt me geschokt aan en ik kijk hetzelfde terug. Die schok komt door de gedachte dat ik misschien al met die zaagtandjes op een snelle ketting dwars door een duif of nest heb gezaagd zonder het te merken! Maar het nestje ligt net boven waar ik al gezaagd heb en ziet er ongeschonden uit. Ik kijk naar mijn grondmaatje die zijn schouders ophaald en zegt dat ik nu mag proberen uit te maken wat het beste is. Ik geef hem het nestje aan en hij plaatst het hoog in een kleine maar oude es. Ik snoei door en ben zo die boom weer uit. Het torteltje is alleen, we zien maar geen partner en ze vliegt de rest van onze tijd daar, naar elzen die aan de overkant in de oever van het brede riviertje groeien en het dak van de schuur of de fruitbomen naast de gesnoeide linde. Na de snoei plaats ik het nestje terug op een beschut plekje in de brede knoet en nu maar hopen...

Er kruipt en kriebelt hier natuurlijk al van alles rond. Cros is onverzadigbaar en vele uren per dag zoet op het terrein in een straal van 80 meter ongeveer. De kleine bruine hagedisjes moeten het ontzien en we houden ons hart vast voor wakker wordende slangen. Vogeltjes, muisjes, vlinders en ook die prachtige grote felgekleurde hagedis! Ik zag hem al weer zeer gefocust op iets bezig. En potverdrie, hij heeft er één te pakken. Nu weet ik van R&K, die ze ook zo van dichtbij kennen, als ze bedreigd worden door iets en ze krijgen het te pakken met hun bek; ze laten niet meer los! De staart is er natuurlijk al af, daar is het een hagedis voor. Ik neem Cros mee in een poging het dier af te leiden. Maar hoe ver ik ook met hem wegloop de andere kant uit. Tot twee keer toe rent hij gelijk het hele stuk terug naar zijn hagedis. Ik laat het los, maar later zie ik Cros ermee op het achterterras. Dus ben ik het zat, zet Cros in huis en doe gelijk de deur dicht, zodat hij helemaal om moet lopen. Voor hij zover is, pak ik een stevig stuk schors en houd het bedreigend voor de hagedis zijn bek, "hap", zegt de hagedis en ik show hem nog even aan Marc, voor ik een flink stuk het bos inloop met het diertje bungelend aan het schors en een stijf dicht gehapte bek. Ik zet het schors-met-dier tussen de bladeren op een warme steen.

Diezelfde middag als de hagedis-pesterij, zie ik Castel kwispelend om de auto heen naar de oprit drentelen. En een onbekende hondestaart!! ?? Wel twee onbekende hondestaarten ontdek ik als ik Castel volg langs de auto. Twee bordercollie's, of mixen van dit ras, staan Castel te begroeten. Ik ga Marc halen, bezoek!! Maar niks hoor, die honden waren gewoon samen wat aan de wandel. En om nou drukte te maken als ze Castel komen begroeten? Nee, samen aan de wandel. Geen mens in de buurt. Na een aai en een haal van ons, lopen ze als knus stelletje het terrein af, slaan links af en wandelen weer voort, in een stilte die ik bij drie honden bij elkaar niet gewend ben. Ze zien er goed verzorgd uit, de één heeft een halsband, de grote half collie niet, mooie glanzende vachten en vriendelijke rustige dieren.