Wat een schitterende zondag, die heiig begint en tot laat in de middag zo blijft en warmte genoeg doorlaat om ons soezig en lui te maken. Het kippenhok is helemaal af, klaar voor kippen, van die joekels zodat er maar plaats is voor een handvol. Een flinke laag ongefilterd zand is voor de graverij en ze zullen op een bedje van heidetakjes hun ei mogen leggen.
Marc probeert het oude opgeknapte lasapparaat uit, maar dat blijkt geen sinecure. De oude ijzeren tonringen die als compostbak moeten gaan dienen, moeten op hun steunen maar even wachten op een brainwave van m'n lief. Ze vastzetten met oude ijzeren staven gaat zo niet lukken. Ik werk nog wat door aan een tutorial terwijl Marc een enorm project heeft omarmd, wat een grotere uitdaging blijkt dan gedacht.
Weer wat motorrijders verstoren de stilte en een stel hobbelt over de laatste kilometer die nog bospad blijven mag, maar keert voorbij de twee eiken al weer om. iets te ruig terrein zeker, ook al zitten ze in een blinkende schoongepoetse 4x4 en krijgen Castel en ik een lachende groet als ze de oprit passeren en ik nieuwsgierig sta te kijken waarom een 4x4 keert daar waar je voor een terreinwagen nou net interessant begint te worden.
Na het eten zijn we zo verveeld dat ik m'n snoeischaar ga halen op het onderste terras van de moestuin met Cros in mijn kielzog. Dus verleng ik het wandelingetje naar het ravijn, waar Cros zomaar over de beek springt en de helling beklimt, terwijl ik nog niet eens ben overgestoken. Avontuurlijk ingesteld is hij wel.
Marc vindt me op gevoel en Castel met haar neus, die hij later eens met de schaar flink onderhanden neemt, zodat ze nu met een smal BorderCollie-snuit rondhuppelt, terwijl ze daarvoor nog een FoxTerriër was. Tis echt een manman-knipbeurt, het ziet er niet uit!! Maar het groeit snel genoeg weer aan en we kunnen haar ogen weer zien.
Marc doet een tukje en ik lees een boek en vul de kachel, de kruiwagen voor de schouw en het mandje aanmaakhoutjes. De kachel heeft nog een gloeiend kooltje. Dus als ik wat minuten later terugkom zie ik rook uit de schuur komen. Ik laat de deur altijd open na het vullen, zodat Marc hem aan kan steken. Dat scheelt weer een aanmaakblokje, gauw het deurtje dicht!
Ik heb gister een potje narcisjes gekregen van H&T die kwamen eten. Het was bijzonder geslaagd en het blijft jammer als visite weer vertrekt. We zijn erg blij met de contacten die we hebben en nog leuker is het als ze naar ons toekomen. Het gebeurt al zo weinig.
Loom van deze dag zullen we zo wel weer wat werken op de pc, om na de bam en een film de avond af te sluiten. Saai? Een beetje. Sleur? Ook een beetje. Rust? Zeker weten, het heelt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten