Pipo is afgelopen dinsdag weer op controle geweest. De ontsteking op z'n ene oor was iets minder erg door de cortison. Nu kon ze (een schat die dierenarts) zien of ze met een goede marge van een kleine centimeter de oortjes zou kunnen amputeren.
Dit om Pipo te verlossen van de jeuk en irritatie, waardoor hij het open blijft krabbelen met ontstekingen tot gevolg. Maar helaas is het te ver in z'n oren gekropen, dus hij houdt z'n oortjes. Moet dus nu wel een zonnemutsje voor hem naaien van de winter, 1 die op z'n plek blijft en niet irriteerd. Maar of me dat gaat lukken?? De huidkanker zit waarschijnlijk al in z'n hele lijfje of in ieder geval via de klieren op weg naar....
Maar de arts schatte in dat het nog geen kwaadaardige gezwellen had ontwikkeld, want Pipo is bijna vijf kilo, heeft geen rare bulten in z'n lijf, voelbare zwellingen of pijn, waar hij ook gevoeld en 'beknepen' werd. Pipo moet z'n cortisonkuurtje afmaken en krijgt twee maal daags een beetje betadine op beide oortjes. Z'n neusje laten we zo, dat ziet er al zoveel jaren zo uit, valt ook niets aan te doen verder.
Maandag gaan we weer terug om de voortgang te laten zien en om te kijken welke dosering cortison hij zal moeten blijven slikken om hem zo weinig irritatie te laten hebben aan het wat wegterende oortje.
Shadow
Opa Shadow, 3 jaar jonger dan bovengenoemde kater, is erg mager aan het worden. Zijn gebit blijft slecht en we geven hem geweekte brokjes, zodat hij net als de rest gewoon aan de dis kan. Er blijft steeds minder van hem over wat hij compenseerd met zijn gemiauw wat alleen maar toeneemt.
Joppie
Joppie is als altijd, die lijkt onsterfelijk en geneest altijd zichzelf wel als hij zich heeft laten bijten door een beest of na een aanvaring met zijn huisgenoten.
Aai
Poesje Aai is ronduit vierkant aan het worden. Harry zei nog "het is net of zij uit een doosje komt en in vorm gebleven is". het is waar, Aai is een tientonner, vierkant, zwaar, lange vachtharen die verveelvuldigd zijn voor de komende winter. (Alle katten en Castel, nu wij nog die dikke wintervacht) Ze is in haar staart gepakt door Joppie, wie anders. Ik voelde van de week al een bobbel daar waar deze zachte fluisstaart in haar rug overgaat. Vannacht ging het open en heeft ze uren aanéén zich zachtjes mauwend schoon zitten wassen. Ook zij lost het liever zelf op als ze wat heeft. (Kom ook niet in de buurt van haar staart nu, een echte feeks is het en verschrikkelijk snel met die flinke klauwtjes)
Cros
Ach ja, Cros, onze oogappel. Ook hij is vacht aan het sparen en wordt een echt sneeuwtijgertje. Uit verveling door de regen gaat hij iedere avond bij het raampje in de schuur zitten, achter de verwarmingsketel. En we kunnen het echt al zeker weten na een week; hij komt zo weer met een muis door het raamluikje om te laten zien dat hij de enige is die wat doet voor de kost. Na een drie kwartier het muisje murw spelen -lees 'dood'- legt hij het naast de brokbakjes en eet de zachte voorgeweekte brokjes van opa op.... Om daarna weer naar zijn plek in het raam van de schuur te gaan om de volgende muizenhinderlaag in stelling te brengen.
De lange muur is gewit. Het werken met de blokkwast is zwaar, maar wel leuker als een spetterende roller, die ik na een x aantal vierkante meters altijd kapot rol.
Nu het laatste kleine muurtje achter Marc nog, waar ik om een radiator heen moet verven. Niks aan te doen. Het frist wel enorm op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten