Kraanvogel

Weer een koude dag met op de toppen van de bergen al een witte waas van sneeuw. De lucht belooft nog meer sneeuw en we verwachten weer die vlokkerige druppels van gisteren. Rond half twaalf stuift Marc naar binnen en roept me om een kraanvogel te zien cirkelen boven ons huis. Ik schiet in de lach, hier? kraanvogels?? Nee!!!!
Toch loop ik ook op slippers naar buiten om te kijken of hij geen reiger bedoeld.
Maar nee hoor, we zien, en horen, toch echt een kraanvogel die één groot rondje boven ons huis vliegt en heel gestaag de gorges uit, richting het zuiden wiekt.
Nu ken ik niet zoveel medebloggers en ik heb ook niet de expliciete vraag gekregen mee te doen aan het lezersspel, om 15 favoriete schrijvers op te sommen in een blogbericht om te inspireren. Maar ik zou in de top 5 toch zeker Christiane Beerlandt vermelden, die boeken schrijft op een heel aparte manier. Over de mens, met name de relatie tussen de mens en ziektes, de mens en voedsel of 'Als dieren spreken konden' over de mens en dieren.
Heel veel dieren passeren de revue en ze beschrijft de dieren zoals ze zijn als ze mensen zouden zijn. Ook wat je zouden kunnen vertellen over jezelf, als ze maar spreken konden.
Met sommige dieren heb je wat meer. Of je komt ze overal tegen terwijl niemand ze juist ziet. Of je hebt er iets mee of juist tegen.
Ik heb het hoofdstukje over ezels tientallen keren gelezen. En elke keer blijf ik smelten als ik ezels zie. Nog nooit een valse ezel meegemaakt die een hapje uit me wilde nemen of een trap na. Ezels worden door haar op een heel leuke manier neergezet, niet kinderlijk, maar wie de ezel eigenlijk is. Als ik over 'haar' ezels lees, schrijft ze eigenlijk over mij, helemaal puur over Tien. Ik kan me er helemaal in vinden. Of de gewone merel. Een winter lang hoorde ik over verongelukte merels, zag ik ze plat op de weg of zonder kopje op ons eigen gazon. Begin van die lente kreeg ik een boog en oefende op een rustige maandagmorgen in de tuin met op de achtergrond een hoge composthoop. Kan geen kwaad, dacht ik nog, om hier voor het eerst te oefenen op een met purschuim gevulde verhuisdoos. Maar één van de pijlen ging ernaast en was snel gevonden op de composthoop. Met precies in het midden een vrouwtjesmerel. Onder de vleugels geschoten, het arme ding.... Na het lezen over de merel in datzelfde boek, blijkt dat ik die tijd niet voor niets steeds met het ongeluk van merels in aanraking kwam. Een heel duidelijke boodschap dus!
Dus duiken we beiden gelijk in 'Als dieren spreken konden' en lezen het hoofdstuk over de kraanvogel.
Hij kwam m'n lief roepen om wat duidelijk te maken. We zijn alletwee verbluft hoe het klopt. Christiane Beerlandt bedient zich niet van de sterren of een wichelroede. Ze bedient zich ook niet van haar fantasie, dan zou het subjectief zijn en misschien alleen maar leuk om te lezen. Het blijft ons een raadsel hoe ze met alles de spijker op z'n kop weet te slaan. Een hoge gepromoveerde geleerde is ze namelijk ook niet.
Maar de kraanvogel kwam aan, riep en trok Marc's aandacht, die omhoog keek en de vogel volgde terwijl deze zijn rondje inzette. Einde van het eerste rondje, riep Marc mij en toen ik eenmaal buiten was, was de vogel al richting zuiden aan het vliegen. Geen extra rondje, alleen wegstervend gekoer.... En dan de boodschap wat de kraanvogel duidelijk wil maken als je hem ziet! Onomwonden, zoals m'n lief is en dit nooit kan verwoorden. Helemaal hem.
Heel bijzonder.... We zijn daar weer tot in de middag stil van.

Ik bak pannekoeken met gewone bacon uit Nederland die Harry voor ons meebracht. Franse bacon vinden we ranzig, alsof je een stukje rauw varken op je bord krijgt. Bij de zuurkool niet zo erg, maar in je pannekoek?? Met geimporteerde stroop maken we er een klein feestje van.
's Middags wil ik gaan wandelen in de tere sneeuwvlokjes die niet blijven liggen, maar wel droog zijn. Marc heeft hulp nodig bij het uit het ravijn trekken van de bomen. De rode landrover redde het vorige week niet. Dus lieren we ze maar op het stalpad, zodat hij ze later klein kan zagen en kan kloven.
Warm gewerkt stoken we het huis op. Het vriest hier 's nachts, dus is het de moeite om 's avonds flink te stoken. Overdag doen we zuinig aan, dan werken we ons liever warm.