De avond ging erg snel, na de verse Geant-Pizza en een wijntje was het tijd om te douchen en even binnen om me heen te kijken. Aai komt niet meer buiten, althans, ze durft de woonkeuken en de keuken niet meer uit door de terroristische dreiging van altijd aanwezige Joppie-Laden. Ook de opengeslagen koffer met kleding is al volgepiest zodra ik hem beneden in het washok even uit wil zoeken.
De nacht gaat wel snel en stil aan me voorbij. Uitgerust word ik wakker in de welbekende bedoening; Papschaaltje op de grond naast Marc's werkplek, poezen om de lege etensbakjes die me alle 5 smekend aankijken, mail wordt gecheckt en koffie staat klaar.
Het eerste dat me gisterenavond al opviel was de intense stilte. Dat natuurlijke groene zicht zonder snelwegruis. Niets dat dat doorbreekt. Dit is echt thuis, evenals de kronkelweggetjes, de franse huisjes, bruggetjes en bermen.
Ik realiseer me vandaag pas dat het lang geleden is dat ik zo vakantie had, dat ik zelfs geen huishouden hoefde te doen, geen dingen hoefde te regelen en nergens ergin hoefde te hebben.
Gisteravond zag ik een muisje wegschieten in de besteklade. We vonden onderin het kastje met etenswaren de gaatjes, muisrond met het knaagsel er nog in de buurt. Onder dit gemetselde kastje liggen waarschijnlijk geen vloertegels en de vorige eigenaar had al eens 2 gaatjes met cement dichtgesmeerd. We laten de kastjes een nacht leeg en open in de hoop dat de katten hun best doen. Aai had al wat gehoord, want ze zit er al weken voor gesloten deurtjes te zitten. Maar Marc smeert het toch dicht vandaag.
Verder is het tijd voor een grote schoonmaak in verband met Aai haar angst. Ze heeft geplast op mijn stoelkussens -waar ik vanochtend met een schone kamerjas pontifikaal in ga zitten en het pas na 5 minuten doordringt in mijn kamerjas en ik doorheb waar ik in ben gaan zitten- in de koffer met kleding, in 4 aparte hoeken van de kamer en gepoept op 2 plekken. Het huis is doordrongen van die vieze geuren. Alles aan de kant of naar buiten, goed zuigen, wasjes draaien en dweilen met dettol.
Marc maakt een plankenkastje met afgeronde hoeken voor de spullen die nu op de oude koelkast staan en op een plankje daarboven dat weg moet voor de nieuwe koelkast.
Ik hoop dat we het vandaag voor elkaar krijgen de nieuwe te plaatsen. Eind van de middag komt Simon de fiets terug brengen, hij vertrekt morgen naar Australie via een omweggetje om nog een vriend te bezoeken in Parijs. Zo is de avond al weer gevuld.
Met frisse moed poets ik en Marc vindt het rommelen samen weer leuk.
De berg met ander werk is alleen nog maar groter en ik haast me allerminst om m'n tanden erin te zetten. Rustig aan weer opstarten en eerst wat afronden van afgelopen week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten