brood

Het lijkt de gelijkenis van de vissen en het brood wel; een speciekuip met poolish (voordeeg) waar je steeds wat kilo's van op tafel giet en na een kwartiertje kneden is de hoeveelheid poolish weer aangevuld. De gistpap is natuurlijk aan de gang gezet door het mixen en toevoegen van meel. Het in beweging zetten van het gistproces gaat vliegensvlug in de warme woonkamer. De geur van de heerlijkste meelmixen met zaden en pitten nestelen zich in onze neus. Wat ons de eetlust beneemd, de geur is als een uitgebreide verse broodmaaltijd die goed verzadigd. Ik heb net het boek 'Chocolat' uit, die met succes verfilmd is. Ik denk aan haar beschrijving van de oude bakkerstafel die ze aantreft in de bakkerij die ze huurt om haar chocolaterie in te starten. De onze gaat er ook zo uit zien, ziet er al zo uit. Dit keer geen onpraktisch zeiltje vastgeplakt met tape, maar een met soda schoongeboende tafel, wel zo gemakkelijk. Vies wordt het hier toch wel vandaag.

Net op de helft van het deeg, zijn alle bakplaten al vol.... Dat worden er meer als 50 vandaag.

Kletskoppen en cakes liggen ook in het verschiet.

Tussen de middag gaan de eerste bakplaten de oven in. Ze zijn dit keer verschrikkelijk mooi gerezen. marc maakt gasten-broden die twee keer zo groot zijn als de twee-persoonsbroodjes die ik normaliter kneed. Zodra deze eerste 42! broden in de oven liggen, kneden we de tweëede helft af, versieren deze en ik ruim vast wat op. Maak de tafel een beetje schoon, want de cakes en kletskoppen mogen ook nog. marc snijdt een oud baquette in twee en belegt ze met kaas, ham, gezouten boter en wat olijfolie, deze gaan mee de oven in tijdens de laatste 10 minuutjes van de eerste bakronde.

De verzengende hitte buiten maakt deze bakdag tot een succes, voor ons en de dieren is het zwaar en wij benijden hen voor hun vacht. De broden bakken al wat voor in de rijstent boven de oven.

Ook door de hitte bevangen; Shadow.

Castel begint het waken langzamerhand te begrijpen. Ze blaft net zo lang tot één van ons boven is en rent dan enthousiast voor me uit naar de oprit, waar ik niemand zie, maar toch volgt er een uitgebreide beloning met koekje.

18:34

De kletskoppen zijn weer mislukt. Die moeten we toch gaan oefenen in de combimagnetron waarin we wel een constante temperatuur hebben en in kleine hoeveelheden. Het recept dat we gebruiken komt uit een school - kookboek van de Amsterdamse huishoudschool, gedrukt in 1910. In die tijd wordt er enkel uitleg gegeven over het verschil in koken met een fornuis, een gastoestel of op petroleum en de verschillen. De bakinstructies voor kletskoppen luiden;'in een warmen oven bakken.' Niet hoe warm of hoe lang. Als de kletskoppen niet uitlopen/uitvloeien moet je er met een mes een tik op geven. Zouden ze dan 'klets' zeggen??? De onze zijn zwart en nog steeds dik, niet uitgelopen? Misschien is de samenstelling van roomboter na een hele eeuw wat anders of de suiker meer geraffineerd? We weten het niet, volgende keer beter.Zie je het voor je; Marc heeft het altijd over kletskoppen. bezweet, stoffig en al aardig zwart van het werken bij de oven gaat hij aan de slag met het rollen en kneden van 111 bolletjes kletskoek.... We sjouwen de platen naar beneden, de zoveelste afdaling en klim. Hij gaat drie keer terug om te kijken, stookt de oven nog bij halverwege terwijl de kletskoppenbolletjes even uit de oven mogen, daarna weer erin, om er dan achter te komen dat ze na nog geen 10 minuten zwart en echt oneetbaar zijn. De koekblikken komen na een tochtje naar beneden weer leeg naar boven....

Nu staan de cakes erin. Ik was vergeten dat ik de wegwerp bakblikken na 5 keer gebruikt te hebben, maar eens weg had gegooit. Dus beleg ik zo'n enorm blik met bakpapier en schep met een grote soeplepel die vorm maar vol en wat andere blikken die het de vorige keren ook prima deden. Nu is het ruim een uur wachten en de spanning stijgt al. Dertig eieren, twee kilo boter, twee kilo suiker en twee kilo meel armer mag toch wel wat eetbaars opleveren.

De vriezer heeft het erg zwaar. Het grote spierwitte gevaarte staat wel op standje snelvriezen, maar hij heeft het zwaar. Eerst de hitte van buiten aan te moeten kunnen, wordt hij nu ook nog volgeladen met lauw brood en gaat natuurlijk een aantal keren open. De chaos in huis is beperkt en schoonmaken doe ik morgen.

De meters die we gemaakt hebben, van boven naar beneden zijn uitputtend zwaar en niet alleen omdat het zo warm is.

De dag is na de cakes nog niet ten einde; was afhalen, afwassen (dat wel!) en de hele moestuin bewateren. Nu eerst even een uurtje zitten, uitzweten, mails beantwoorden en een beetje bijkomen van de dag.




Nu is het tijd om onszelf te douchen, grondig, heel grondig. M'n lief ziet zwart, overal. Vegen van de oven, stof op zijn voeten waar je de afdruk van zijn sandalen ziet, plakkerig en al dat geloop op dat smalle steile paadje zorgt voor een laagje huidbedekking. Alles kriebelt en steeds vegen we denkbeeldige beestjes van onze huid. Het is ons weer gelukt; 62 prachtige broden met een voedingswaarde waar je u tegen zegt, cakes voor tussendoor en weer nader tot elkaar. Een mooie dag die ons zoveel positiefs gaf en alle zorgen even naar de achtergrond drukte. Nu is het de kunst, mijn kunst, om dit eens vast te houden. Deze emoties lekker lang uit te smeren, om het nu te leven en te zien hoe gezegend rijk ons leven hier is!