Vrijdag de 13e
na een ijskoude nacht leek de dag zo prachtig te beginnen; fris en helder. Een lichtblauwe lucht die een zonnige winterdag leek te beloven. Eind van de ochtend scheen de zon nog en leek het as te regenen, maar gelukkig is het poedersneeuw.Te koud om in de schuur te werken, dus besloot ik 1 van de vele klusjes binnenshuis aan te pakken; de oven soppen. De schimmel groeit nog niet aan de buitenkant, dus wie weet valt er nog wat van te maken. Cif, CillitBang, Muscle, keukenpapier en ijzer-schuursponsjes en een teiltje warm water moeten deze klus wel kunnen klaren. De hele keuken zit 3 uur later onder de zwarte spetters. Maar de oven is mooi schoon geworden. Nu nog een keer Marc een aansluiting laten maken en hopen dat de oven nog werkt. Ik kan wel weer wat schalen en bakvormen kwijt en dit schept weer ruimte voor wat pannen. Het wonen hier wordt steeds minder kamperen cq. vakantie vieren met alle spullen uit ons huis in NL.Ik stoot vaak mijn hoofd tegen de lamp, de schouw en de lage deurposten. (zou het ooit wennen??) We proberen de tv iets meer als 1 sneeuwkanaal te laten ontvangen met een stokoude schotel achter de keuken. In de werkhoek tussen 2 pc's, wii, tv, satellietontvangers, boxjes en de gaskachel proberen we een scardkabel aan te sluiten, maar er staat ook nog een tafelblad in de weg. 1 van de katten heeft boven op het overloopje een flinke plas gedaan wat resulteerd in een regentje precies boven de werkhoek. Overal is het gele vocht op gespetterd. Zelfs onze trouwfoto zit onder. Dus eerst weer soppen en ik kan niet eens overal bij. Natuurlijk stoot ik onderwijl nogmaals mijn hoofd.De was wil ik graag op het rek drogen, want de droger maakt er kinderkleertjes van. Geen plek vooralsnog. Om de oude satellietontvanger te laten werken hebben we de gebruiksaanwijzing nodig. Dus op naar de dozen met spullen in de bar. Daar ligt een flinke plas (regen denken we dan nog). Misschien is het kraantje van de bar kapot gevroren. Dus barkrukken erachter vandaan en eens kijken. Met een koplampje kniel ik achter de bar waar ik wel wat vocht zie en opeens zou mijn neus geen neus willen zijn; wat een stank! Stront... riool??? Rond oud en nieuw die bar nog helemaal schoongemaakt en de katten kunnen hier niet komen? Wat is dat toch? En die smurrie in het aanrecht??? Juist ja, wat we al eerder dachten dat zou gebeuren; de afvoerbuis van de waterleidingen (soort riool....) is verstopt/vol en alles komt in het aanrecht van de bar omhoog....
Todat we de verstopping hebben gevonden kunnen we niet naar het toilet, niet wassen, douchen enzovoorts. We volgen de buis die buiten uit het huis komt, maar die verdwijnt bij de muur al onder de rotsige met bramen overgroeide stijle helling. Gelukkig is het niet alleen de 13e maar ook gewoon een vrijdag. Het kapotte stuk riool is redelijk snel gevonden en met een sikkel en hak blootgelegd. Nu doorprikken en Marc roept me om dit mee te beleven. We hebben enorm gelachen om wat er gebeurde. Een x aantal meters verstopte buis met veel druk ontlaat zich in enkele tellen. Het spuit met flinke kracht uit de buis als een boer die aan het gieren is. over de broodoven en de stank verspreid zich net zo snel alleen houd deze aan. Na flink schoonspoelen en de rommel eruit duwen met een bamboestok (multifunctioneel bouw en klusmateriaal, we zijn ook heel blij met het bamboebosje dat er groeit) dekken we het gat even af. We hebben niet de juiste spullen om het te repareren en verder door te trekken de helling af. Het oorspronkelijke 'riool'einde zat toch te dicht bij het huis. Niet erg voor een vakantiewoning, maar wel voor permanent. En zo is de dag al weer bijna om. De sneeuwvlokken worden groter en het blijft koud, dus misschien wordt het nog wit hier. De avonden, en ook deze, brengen we binnen door. We eten en drinken wat, doen een spelletje en stoken het huis wat op met nog gevonden droge takken. Iedere dag weer de strijd met de kou doet ons verlangen naar de lente. Gelukkig fleuren hollandse lentebollen en primula's het huis wat op. Vanavond lag er warempel een klein laagje sneeuw. Wat bijzonder is, want zo dicht aan de rivier smelt dat vaak al snel weg. M'n knie is dik en ik kan hem niet meer strekken, dus een wandeling door de sneeuw in het donker is erg aanlokkelijk. Prachtig zo donker met de wolk op ooghoogte en daarboven de randen van de gorges en heel ver weg een licht oranje gloed van het dorp aan de overkant. Vaag nog wat heldere sterren en toch zo licht door de weerkaatsing van de sneeuw dat we niet met lampjes hoeven te wandelen. Even totaan de ruine voor het verre uitzicht... Dat de nacht zo licht kan zijn! Zomaar een vrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten