De kou pakt ons in, grijpt ons, kruipt in ons. Gezellig en knus gaan gepaard met warmte. We doen ons best er wat aan te doen, maar het is nu dweilen met de kraan open. Vandaag dus de ketting van de motorzaag anders gevijld en tussen alle andere bezigheden door toch tijd gemaakt weer een auto-bak vol te krijgen met zoveel mogelijk dood droog hout. Gelukkig schijnt de zon en die zwakt de koude wind wat af. Er is inmiddels ook 1 dakkant (van alle gebouwen) mosvrij geborsteld. De haarwortels van deze mossoort zijn zeer hartnekkig en het geheel verwaarloost. Marc ontdekt de 4e rotte plek in het dak. Dat maakt moedeloos en valt niemand te verwijten. Geen spulletje te vinden dat dit mos met wortels en al uitroeit en we willen ecologisch blijven leven. We drinken uit eigen bron en we hebben geen riolering. Verder willen we ook gaan eten van eigen bodem dus kunnen we ons geen enkele bodemverontreiniging permiteren.
De balk op de foto stond 6 weken geleden nog als dode eik ergens op de helling. Vrachtwagens die deze lengte balken kunnen vervoeren kunnen onmogelijk bij ons komen. Dat heeft Marc geinspireerd om het zelf te doen met de middelen die voor handen zijn. De zoektocht naar de geschikte ingredienten om het hout (eco) te verduurzamen wordt gemoeilijkt door het nog slecht spreken van de taal, maar vooral door het gebrek aan internet. 'ff googlelen' is er niet bij. De sneeuw-foto's spreken voor zich.
Mam, de foto van de Helleboris/Kerstroos speciaal voor jou. Ze noemen hem ook wel stinkend nieskruid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten