oud NIEUWS vanuit Frankrijk

Even terug naar vorig jaar.
Hectische laatste maanden in nederland en twijfels wanneer we weer naar Frankrijk zouden gaan.
Ik wilde nog 1 x 'mijn' kerst vieren in Nederland, zingen in de kerk en de vertrouwde omgeving.
Sinds jaren had een hele stevige griep mij geveld de week voor kerst, naar de reis en de lange tijd (we waren 5 weken van plan!) in Frankrijk toegroeien viel een beetje in het water, zo ziek als ik was.
De Kerst stond dus in het teken van inpakken en veel slapen.
2e Kerstdag zijn we gaan rijden met de rode landrover, die kan veel harder en we kunnen er gigantisch veel in meenemen.
Met een te zware lading achter ons was het 1100 kilometer zwabberen, maar rond 1900 uur konden we het huis dan eindelijk in.
We zijn overweldigd door de natuurpracht de laatste 100 kilometer. Alles was wit van bevroren dauw en een leuke laag sneeuw.
De laatste pas is rond de 1100 m hoog en de plateaus daarachter rond de 800 meter, de sneeuw stoof door de wind de weg over in de schemering en we hebben beide geen ervaring met in de sneeuw rijden. Met een zware zwabber-auto al helemaal niet. Het blauwe schemerlicht doet sprookjesachtig aan.
De concentratie was hoog en we waren beide gespannen, want de geulen zijn niet leuk om in terecht te komen maar de andere kant is na een sliding 100 meter lager (of meer) nog minder aan te bevelen.
Bij ons huis lag geen sneeuw meer, daar is het een stuk warmer. Het huis met haar meter-dikke muren van graniet is ijs en ijskoud.
Moe en met dat blik soep halverwege de lading in de auto is het nog even hard werken.
Marc opent de deuren, haalt hout, sluit electriciteit aan en opent de watertoevoer. Samen bereiken we de soep in de oude koelkast, terwijl de zwaarste spullen (boiler, zaagtafel, etc) een nachtje buiten mogen blijven.
Na soep, brood en 1 glaasje whiskey zijn we goed uitgeteld en duiken even het bed boven de woonkeuken in.
De rest van het huis is rond het vriespunt, het beddengoed ligt achterin de auto en we zijn afgepeigerd.
Het duurde een kleine 4 dagen het huis enigszins warm te stoken, zo dat de stenen 's nachts niet helemaal meer afkoelen. De nachten zijn heel koud, met een met sterren bezaaide hemel en een maan om een krantje bij te lezen.
De dagen zijn rond de 6 a 8 graden, maar in de zon kun je eten in je t-shirt!!!
De 1e week zijn we hier altijd op ontdekking, welke bomen zijn reeds om, is er nog een steen op een dak gerold??
Maar niets van dat alles. Wel heeft een acacia in haar val een oude eik mee de helling af geduwd en is de rest van de acacia een gevaar voor de broodoven. Als de boom valt zal de oven een hoopje stenen zijn, dus dat is al weer wat nieuw hout voor over 2 jaar.
We hebben onze prioriteit op het hout gelegd. Geen hout is geen warmte.
Maar voor we ons daar helemaal op uit kunnen leven verlangen we in deze kou naar een warme douche. Dus eerst de 120 liter boiler proberen aan te sluiten en aan de gang zien te krijgen.
De buizenmaat van de leidingen is erg apart. Dus een speurtocht langs bricorama's volgt voor het rotmaatje 18.
Tevens hebben we een was/droogcombi (C-merk ;-) gekocht, want voor ieder wasje en droogje naar H&T is best belastend. De beloning is groot, we kunnen warm douchen en dat ervaren we als een luxe zegen! En met wasgoed hoef ik niet meer te zeulen. De luxe in Nederland valt hierbij in het niet!
We nemen saampjes de tijd om weer te aarden hier, om weer een ritme te krijgen. We laten het dorp zien dat we er weer zijn door in het cafe onze post te halen, koffie te drinken en een krantje te kopen.
Zodra het donker wordt wassen we ons, nemen een wijntje, doen een spelletje en eten brood met franse kazen.
De rust is snel weer terug hier en we hijgen uit van Nederland. Dat land doet ons weinig goeds. (op alle lieve mensen na die we daar achter moeten gaan laten)
Oud en nieuw was een erg aparte ervaring. In doodse stilte, met hier en daar de roep van een uil en het knetterend haardvuur, een spelletje gedaan, sterretjes aangestoken en lekker gesnoept van waar de fransen zo goed in zijn.
Precies om 0:00 uur naar buiten gegaan met de nieuwsgierigheid van 2 kinderen...
Niets............... maar dan ook helemaal niets! De stilte was als vorig jaar en het jaar daarvoor.
Geen verschrikte vogels, geen vuurpijlen in de verte (ehm welke verte...) geen geluid van feestende overburen (waren er niet), helemaal niets. Erg apart als je weet dat heel Nederland ervoor op blijft, oliebollen eet (bah, behalve die die mijn vader bakt), vuurwerk de lucht in schiet, de kruitdampen nog een nacht blijven hangen en de uitslag van de loterij bekijkt op TV.
Dat was 2008.