-Na ieder glaswolbad kleedde ik me buiten uit, droeg met een volle hand ver voor me uitgestrekt, vies en bezweet de was linea recta naar de trommel en loop op mijn tenen richting douche, waar ik ruim de tijd voor nam, ongeacht wat voor tijd het was. (Kooktijd, theetijd, helpende-hand-geventijd, oogsttijd, etc)-
De andere helft van de zolder kan van glaswol wisselen na het uitvegen van alle vlakjes schrootjesplafond, waar ik tussen een enkele kier licht uit mijn slaapkamer opvang. De zon schijnt genadig fel op het stenen dak, maar het eerste uur heb ik dat nog niet door. Het is een vloeken, stoten, schrammen en zuchten, een gewurm die een goede gymnast me met moeite na zou doen. Ik kom 1 keer van de zolder af voor een korte pauze, maar als Lief ook het dak weer opklimt, volg ik hem gelijk naar de andere kant. Ik word gaargestooft en hij knapperig gegrilt, zo zou je het kunnen zien!Ook moet er nieuw glaswol bij en de twee hele oude rollen in hun verpakking komen weer van pas. Wie wat bewaart heeft wat.
Maar die rol is alles behalve handzaam en de pauze te kort. De rol is als lood, 3x 10x0.5m glaswol is dus wèl zwaar. Ik kijk niet naar de tijd voor ik het af heb.1 Uur zie ik pas weer een tijd op een pc scherm.
Ik ben helemaal stuk, ook na een lange douche. Mijn lijf doet overal zeer, ik voel me alles behalve goed en een flink bord roerei met brood en melk wil niet helpen. Ik ben gaar en ik heb de kriebels. Na een slaapje in een fris koel bed zit en dwarrel ik nog een uurtje door het huis en maak me klaar voor Ontspannings Yoga. Lang niet naartoe geweest, maar ik voel een enorme drang lief voor mezelf te zijn op een actieve manier. We zijn maar met drie dames, het is ontspannen hard werken, maar dit was zooo lekker. We praten nog een half uur na met Daniël, de helft van het stel dat dit centrum bestuurt als een kleine hechte gezellige familie -wonderlijk om dat hier aan te treffen zo op het platteland-. Ik vloei in het gesprek mee, er wordt van alles aan me gevraagd. Een wederkennismaking, omdat het moment ervoor geschapen lijkt om mij de kans te geven me uit te drukken in het frans. Catherine zit naast me, die ken ik ook al vanaf 2009 en niets wijst erop dat ik nou persé die Hollandse ben, maar meer gewoon Tien die nog lastig uit haar woorden komt. Ik ervaar dus eigenlijk alle tijd om hier te vergroeien met het wat achtergestelde leeggelopen plattelandsleven.
H zei me laatst "ik zie je oud worden", waarmee ze bedoelde te zeggen dat ik langzaam maar zeker een breiend, inmakend, jam en saus kokend vrouwtje met een bloemetjesjurk aan in kaplaarzen wordt, fronsend kijkend naar het snelle jachtige gedoe van die moderne mens. Ik moest toen al lachen en geef haar geen ongelijk. Ik denk er sindsdien vaak aan, en blijf om het beeld glimlachen.
Daarna even naar de super voor crackers, choconotenpasta-fondant-chocolade -jaja, daar komt de herfstdelicatesse weer- en haal, zo lief voor mezelf!, een bak prefab tagliatelle, want ik heb geen zin in brood en 'on top' vergeet ik brood eruit te halen voor de avondboterham. Er is geen brood meer om 7 uur, dus die boodschappentas blijft bijna leeg. Sinds ik de yoga zaal uitstap voel ik me a heel groggy, mijn ogen willen alleen maar dicht, de luchtlijkt feller dan normaal. Ik stoot me tegen verschillende auto-onderdelen, maar kom netjes en beschaafd thuis.
Ik ruik iets lekkers als ik het terras oploop met Castel jumping high om me te begroeten.
De bank staat gedraaid naar bioscoop-stand en Lief staat zelfgemaakte friet te bakken met kip-dingen en eigen kroketten maatje XXL (oops). Ik word volledig in de watten gelegd! Wauw, dan ben ik dus even jarig!
Nu ligt hij al lang op 1 oor, maar ik zit hier nog te stuiteren van de energie.
Wat nou? "Yoga Détante"!! Pure pep....
Schone Zolder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten