Na 11 uur is het op of onder het dak niet meer uit te houden, terwijl de tijd dringt en het gat op het dak steeds groter wordt. Drie uurtjes per dag, meer heeft Lief niet, terwijl van het één het ander komt en niet alleen de nok gerepareerd wordt.
De werkruimte is een drama en de machines, verlengsnoer en lauzes zijn verspreid over een noktafeltje, twee daktafeltjes, het dakkappelletje en het tafeltje op de haakladder. Om even het gat in te springen op de planken op zolder is net even te hoog en het gat te smal terwijl de vorige eigenaar met lange spijkers de lauzestenen heeft vastgespijkerd, die door de draagplanken heensteken. Eén verkeerde beweging en je hebt een spijkerpunt in je kop. Het gezwoeg is goed hoorbaar..... Tot de zon de nok bereikt, dan is het grillstand 5 en de maat vol.
De herfst is toch echt al zichtbaar. We oogsten nog eens walnoten bij de boom 2 kilometer verder op het bospad en ik raap de eerste tas kastanjes tijdens het afkoelen van een typische Tien-bui. Ik voel me dan opgejaagd, doe-niks-goed (voor mijn gevoel, niet het zijne) en alles dat ik aan pak mislukt of ik heb er na 5 minuten geen zin meer in. Doordat ook mijn concentratie te wensen over laat, probeer ik maar zo weinig mogelijk grote dingen uit mijn handen te laten komen en maak ik geen plannen. Ik rommel wel zo'n beetje mee aan.
Ik voel me ook net een toiletjuf. Voor de katten dan wel te verstaan. Aai piest gewoon waar ze wil als de bak even vies buiten staat te wachten op verschoning of ze sluit zich in, in de kamer boven om er niet meer uit te kunnen. De deur geeft wel mee met dat bollige lijf van haar, maar die deur opentrekken met één fluizig pootje gaat dan weer niet, en eerst poept ze de boel onder waarna ze gaat staan miauwen om eruit gelaten te worden. Shadow is in de war, probeert zijn plas op te houden tot één van ons in de buurt is en dat gaat 's nachts wel eens te lang duren. Opa gaat dan maar gewoon zitten, dus stap ik daar met blote voet in als ik 's ochtends in die hoek een lamp aan wil doen; ook goedemorgen! Gatver. Haarballen en andere kotsplasjes ruim ik al op of ik even een dood insect opruim van de vloer. Dit gaat zo hele dagen door, maar het is niet anders met 5 katten in huis. Ook dat we tegen onze principes in toch muizengif hebben gekocht voor op zolder en alle andere spleten en kieren waar zo'n zakje doorheen past. Katten zijn dol op 'plasjes doen op glaswol' en Cros heeft dit ons letterlijk onder de neus gewreven.
Tussen al het gebui en gezwoeg van M&M door, zien we wel de prachtige verkleuringen in de bossen om ons heen. De herfst komt en gaat prettig langzaam om komende maand na een fikse regenperiode met veel wind lege bomen achter te laten en het blauw van de lucht nog mooier uit te laten komen.We blijven boontjes oogsten, 4 soorten, courgettes waar die van de Carrefour 3 keer in passen, kijken uit naar die paar kooltjes die de aanval van punaises hebben overleeft, eten prei, aardappeltjes, aardbeien en frambozen, tomaten en selderij van eigen land. Ik zaai vast winterspinazie in en we vertroetelen de pompoenen. De paprika's gaan langzaam kleuren en misschien dat de drie pepertjes ook nog wel een herfst-tintje willen krijgen.
We verwerken vandaag tussen neus en lippen door kilo's boontjes, een grote volle emmer appels en de kastanjepuree staat klaar voor de choco-notenpasta, terwijl ik cashews en hazelnoten brand. De walnoten liggen te drogen, als die krakend droog zijn, maak ik de pasta en kan het recept internet op.
De herfst is al prachtig, het wordt nog mooier, met grotere contrasten, sterkere geuren -eens gaat het toch weer regenen-, een keur aan paddestoelen en wat meer tijd voor het zagen van... jawel: hout voor de verwarming.
Het blijkt dat je uit het bos van je eigen gemeente droog hout mag sprokkelen. Dus binnenkort is het tijd voor een bezoekje aan het gemeentehuis met een goede kaart, om te weten te komen waar we dus hout mogen halen.
Die buien & perikelen, zouden die komen door de herfst? Nemen we afscheid van een groeizaam jaar als we de oogst op zien gaan, de bladeren zien vergelen, verdorren en vallen? Is het omdat het centrum vier maanden lang geen toevlucht meer bieden kan, omdat het dichtgaat per eind oktober? Is het nog de hitte en de muggenplaag die ons stekje schijnt te bezoedelen? Ben ik gewoon seizoens-moe?
Heerlijk om te weten; 'Het gaat altijd weer over en voorbij!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten