Crime de grenier

Het blijft een 'crime' om het glaswol op zolder deels te verwijderen, uit te schudden, op maat te knippen, in de verste hoekjes te proppen terwijl je op je buik op twee smalle planken moet liggen, want op een vloer van schrootjes kun je niet staan of leunen. Ik pak eerst m'n bed in met een grote hoes, want er zitten veel knoestjes en naadjes in de schrootjes en om in glaswolstof te slapen vind ik net even te masochistisch. -ik heb er een handje van, maar er zijn grenzen- Dan zaak me zo te kleden dat ik zo min mogelijk risico loop op irriterende prikjes de komende 24 uur. Toevallig zijn de beste werkkleer die ik heb legergroen en het mond- en neuslapje van Marc, uit zijn diensttijd. De handschoentjes zitten fijn strak over de manchetten van het shirt heen dat met zijn kol ook mijn nek redelijk beschermd.
Ik moet toegeven dat ik wèl op een terroriste lijk en ben blij dat ik niet zo iets aanhang of een voorliefde heb voor guerilla in welke vorm dan ook. Toch hoort het geweer bij het plaatje, het lag ook op zolder, tussen het glaswol en de vele vele vele skeletten van knaagdieren in allerlei grootte.
Ik ben al op de helft. Nog 1 keer het glaswol-werk en een laatste keer afronden door de planken te vervangen door enkele betere spijkerloze dakplanken om ons ten alle tijden toegang te kunnen verschaffen tot deze ruimte die alleen dienst kan doen als opslag voor lichte spullen die muizen niet blieven en de katten.
(Cros heeft vannacht aardig huisgehouden gezien diverse bloedplasjes die het glaswol kleuren.)
Nu maar hopen dat dit plaatje geen reden is voor veiligheidsdiensten ons op een rode of zwarte lijst te zetten.