Het uitzicht is wel weer fantastisch, toch net even anders als op de grond, terwijl het niet hoog is.
Op z'n gemak met mij als aangever van de spullen, veegt Lief de schoorsteen. Daarna sloopt hij de verroeste pennen die de deksteen dragen eruit. Die zijn echt niets meer waard. Nieuwe stijltjes -een oude hekspijl- staan klaar en hij metselt gelijk de gescheurde kieren aan de buitenkant netjes dicht met hitte bestendig cement.
Na de schoorsteen moet de schouw zelf volgen. Lief wil dit hachelijke klusje het liefst laten zitten. Laat ik nou verzot zijn op de meest ondankbare en vieze klusjes. Dus zoek ik een best pak uit waar we er twee van vonden tussen de rommel van de vorige eigenaar. Een nieuw regenpak van oerdegelijke ouderwetse kwaliteit. De kleur zegt ook wel weer wat.
Een soort legersjaaltje knoop ik over mond en neus en Marc stopt het in het pak zelf. Kaplaarzen en een veiligheidsbril -die natuurlijk gelijk beslaat, zo veilig izzie- met in één hand een staalborstel. Zo zal ik dit varkentje wassen.
Het is een mooi gezicht om Lief zo lekker bezig te zien met achter hem de ochtendzon. Dat we dit nu eindelijk aanpakken is ons beide een opluchting. Maar ik verplicht mezelf ook om de rest van de middag met de schouw in de weer te gaan. Ik wil toch proberen de grove granietstenen en al even grof voegsel aan de buitenkant een beetje op te lichten met wat chemische vetoplossende troep en de stoomreiniger. Het is zo zwart wat er af blijft komen, dat ik na een paar uur me bedenk dat ik dit nog wel een keer of 20 zou moeten herhalen met bete'r spul of het kan laten zandstralen en opnieuw voegen. Iets dat we 'ooit' wel willen doen, maar niet nu.Lichter is het wèl geworden, de schoorsteen en de binnenkant van schouw & schoorsteen zijn schoon genoeg en wij zakken eind van de middag voldaan uit, nadat ik twee kippen heb 'opgeraapt' in de moestuin en de dames verontwaardigd bij Haan² op de oprit weer neerzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten