Nu Marc op de nok van het bovenhuis bezig is en er aangenamere temperaturen op zolder zijn, kan ik niet achter blijven nu ik bevrijd ben van de gehaktmolen.
De zolder waar we een enkelloops jachtgeweer vonden, veel slangenvellen, skeletjes, maar meer glaswol dat reeds verteerd is door alle nog levende muizen en ratten, lekbakjes en teilen, planken, poep en pies van die kleine knagers en lege zakjes ratten- en muizengif.
De horizontale balken die het dak deels dragen en waar het schrootjesplafond aan hangt zijn bedolven onder twee lagen los glaswol dat ook bij stukjes in de kleinste hoekjes is gepropt. Geen idee in welke staat ze zijn! Het is meer een woeste glaswolzee dan een zolder. Ik houd van vieze en lastige klusjes op z'n tijd en na het gebuik van afgelopen dagen wil ik wat doen. Ik duik dus de 'grenier' op waar je alleen in het midden bijna rechtop kunt staan.
Ik durf wel te stellen dat alle echt oude franse huizen zo'n zolder hebben, en anders één ruimte die je nog niet als stal zou willen gebruiken, voor de kippen nog te stoffig. Ik heb er inmiddels al redelijk wat gezien, ook in nog ergere toestand. Halverwege de ochtend kruip ik met een extra petje op naar boven. Eerst de grove rommel eruit, dan verder zien. Twee rollen ongebruikte glaswol zijn in dezelfde staat als wat uitgerold ligt, de muizen kruipen overal. Ik pak ze in in twee vuilniszakken die ik dicht tape en laat ze het plafond van het trapgat afglijden. Het plafond van het trapgat is schuin zoals de trap is en gemaakt van dunne houten platen met latjes waar je net over naar boven kunt, omdat we niet zo zwaar zijn.Voor etenstijd kruip ik onder de douche. Dit doe ik eind van de middag ook als ik 2 uurtjes achterin ben begonnen aan de schoorsteenkant van de zolder. Ik heb een stofpak uit de verpakking gehaald. Dit scheurde bij mijn kont open toen ik voor het eerst na de maaltijd de zolder opkroop, bij m'n kont notabene. Dus je begrijpt, ik heb stekeltjes in m'n derrière... Ach ja!
De ontdekking van een wespennest maakte veel goed. Het was niet zo'n klein nest ook, toch zeker 45 bij 45 cm! Een enorme bol, heel oud, breekbaar en leeg. Flinterdunne celwandjes overtrokken met een lichtgrijze papierlaag, ingenieus, wat een prachtig bouwwerk. En zo mooi gebleven, had ik die deken van glas er niet afgetrokken.
Minder prachtig was het geweest als er nog leven in het bolwerk gezeten had. Maar niet zo naief om wel op mijn hoede te zijn voordat ik mijn handen ergens aan brand.
De bedoeling is dat ik balk voor balk bloot ga leggen, het ergste vuil weghaal, om dan het glaswol (voor zover nog bruikbaar!) weer terug te leggen tussen de balken in, in plaats van er kris kras dwars overheen-doe maar lekker met de franse slag.
Ik houd m'n hart vast, dit is wel errug vies!
Deze Vide Grenier levert ook alleen maar troep omdat ik te laat ben komen opdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten