Zaterdagavond

De dieren liggen hele dagen voor pampus, in huis, in de schuur (ook lekker koel) of op een schaduwmatje. Ik schuw het buiten zijn, want anders stoven mijn hersens of heb ik vanavond laat naast appelsap ook hersensap dat uit mijn oren drupt. Ik was en droog wel alle boontjes terwijl ik een gasslangetje zoek voor de wekketel-brander die we toch maar kochten. We dachten dat er ergens nog één weg lag te roesten. Maar als iets na 2,5 jaar nog onvindbaar is, wordt het tijd voor een investering bovenop die van de keulse potten en een sap-pan. Maar zoveel boontjes blancheren en voor het eerst wekken doe ik liever samen met lief. Dus leg ik de boontjes netjes in een doosje, dek ze af en verplaats het naar een donker hoekje in diezelfde koele schuur. Ik was, ruim op en dwarrel het gehele huis door en doe hier en daar een klein klusje.

Eind van de middag vul ik weer een sap-pan met andere appeltjes en vul dit als laagjes aan met een citroen, beetje suiker en blaadjes eigen bascilicum. Dat ijs in deze combinatie was wel zo lekker, misschien werkt het met sap ook wel. Volgens de beschrijving duurt het wel een flink uur, dat sap trekken uit appels. Volgens mijn klokje duurt dit 4 tot 5 uur. We zien wel en terwijl ik af en toe de keuken in loop om een andere fles onder het afvoerslangetje te zetten rommel ik verder en wacht tot ik het voldoende afgekoeld vind om even met Castel naar de rivier te gaan. Haar even laten zwemmen frist haar op. Dus zodra de kippen op stok zijn, loop ik op slippers met haar naar beneden. Wat geen succes is, want het stalpad moet hoognodig gemaaid. Ik blijf dus met mijn blote enkels in bramensliertjes hangen die heel subtiel laag over het pad groeien en zich verschuilen onder frisse munt, tijm en grassen. Ook zie ik diverse brandnetels over het hoofd, maar tis maar net waar je 'mind-set' is, dus negeer ik de prikkels en volg Castel.

Beneden zie ik gelijk de enorme boom die als drijfhout klem ligt tegen een dode boom die zo decoratief in de oever staan als het niveau van het water hoog is.

Elke keer als we zulke grote stukken hout zien drijven, zien we onszelf ermee verwarmen, maar meestal is het water te koud, kunnen we er dus niet bij en hoe houdt je dat stuk volgezogen hout aan de kant? -Nog niet eens hoe we dit hout helemaal boven krijgen, want het stalpad is al een hele klim zonder hout op je nek.-

Dus terwijl Castel al probeert om die enorme boom, een ton zwaar, naar de kant te brengen, besluit ik de temperatuur van het water te voelen om te weten of het de moeite waard is om helemaal terug naar boven te gaan om m'n nep-crocs te halen, een handdoek en een lang stuk touw.

Even terug boven -dat water is lekker opgewarmd door de zon nu het meer al weken zoveel water bevat- check ik de fles onder de sap-pan; nog niet vol en tijd voor nog een klusje. Weer beneden heb ik het ontzettend warm, de lucht is verzadigd van het vocht en warm door de zon die heel de dag heeft staan blakeren. Ik wil eigenlijk rustig even het touw uitrollen en me uitkleden, maar een wolk van muggen en een enkele daas vinden mijn dagzweet onweerstaanbaar en zwermen om me heen. Dan maar met kleer en al gelijk te water. Ow wat is dat toch lekker!

Castel spettert gelijk naast me, is helemaal door het dolle dat we twee keer naar het water gaan en dat ik mee ga zwemmen. Samen duwen we de enorme boom richting de oever, het is een enorm gevaarte, maar samen lukt het wel. Eenmaal terug op de kant met om de stam een dik touw, probeer ik een boom te vinden om deze boom aan vast te knopen, maar de muggen hebben het echt op mij voorzien, dus even rustig genieten van het stille koele water, de enorme vlakte die het oppervlak maakt in de stilte van de avond is er niet bij. Dan maar genieten vanuit het water, zelfde idee, beter nog. Castel gaat op de kant op jacht en dan is het opeens stil, doodstil.

Met mijn hoofd net boven water kijk ik naar dansende mugjes, hoor ik de stilte, ruik ik het water en kijk omhoog langs de begroeide steile hellingen en de lucht die egaal waterig blauw aan het worden is, de avond glijdt zachtjes de gorges in. Ow.... de appelsap!!

Uit het water kleed ik me sneller uit als dat ik ooit deed, droog me half af, trek een koele schone linnen soepjurk aan, pak zo snel mogelijk m'n spullen en het touw dat nog los op de oever ligt. Ik maak het snel vast aan een stevige eik en loop zo snel ik kan naar boven om de muggen te ontwijken. Een prachtervaring die de dag nog meer de moeite waard maakte.



De appelsap is klaar, 4 wijnflessen vol met allemaal een andere sterkte dus ook een ander kleurtje. Afwassen, daar heb ik geen puf meer voor, dus zak ik achter de pc in plaats van op de bank en ga even Secondlife in voor een praatje.

Gelijk krijg ik een uitnodiging om mijn avatar naar een hollandse club te gaan waar naast vlamingen natuurlijk ook veel expats komen. De DJ ken ik al een beetje, ook een Nederlander en de sfeer zit er al goed in, we dansen een polonaise.... Soms is het ontzettend leuk het typisch Hollandse op te zoeken, even mee te deinen en in je moerstaal te babbelen. Dat kan uitstekend met behulp van een medium als Secondlife, kijk maar.....