Spanje, here i come...

Het kost me moeite weer wat tot mezelf te komen. Marc pusht wat om mij sneller klaar te stomen om er samen even tussenuit te gaan nu we Harry in huis hebben die de dieren stierlijk verwent en altijd wat klusjes wil hebben om bezig te blijven. Voor deze man geen cup-a-soup, maar vette hap in de vorm van slagers zult, varkenspootjes (jakkes!!) extra veel margarine en alle jus die er is. Een zeer dankbaar persoon voor mijn kookkunsten en drang om het een ieder naar de zin te maken en vaak een ommetje met de honden of een tukkie zo eind van de middag. Toch is M&M nog niet wat het altijd is als we 24/7 samen zijn en na 10 dagen in Nederland krijg ik die eenheid niet te pakken. M'n lief had dit al voorzien en zocht een wandeling uit naar oude' mijnen in noord Spanje. Het liefst was hij maandagochtend al vertrokken, maar ik heb gewoon meer tijd nodig, wat hem eigenlijk wel wat ergert. Ik wil eerst de orde terug. Ehm... nee, misschien die eenheid van M&M. Nee, ook niet, niet logisch, want we kunnen dit pas echt goed terug nemen door samen te zijn, zonder gast van welk kaliber dan ook. Maar Harry is nodig, wat hem zijn levensvreugde schenkt en ons de vrijheid en de tijd onze stek even te laten voor wat het is. Eruit, iets doen saampjes.
Vandaag is het de dag geweest van de voorbereidingen. Marc heeft hoofdpijn van het werken in de zuid franse zon gisteren, terwijl hij getuige is van zijn vrouw die gemaakt rustig en toch als kip zonder kop her en der bezig is met voorbereiden van het weg zijn, alles loslaten dat haar bestaanszekerheid geeft na twee weken 'anders', zorg-vakantie, reizen en indrukken.
Ik ben me scherp bewust van mezelf en moet bij alles dat ik doe of wil doen stilstaan bij mezelf om na te gaan of ik de energie kan missen, of het nodig is.
Geen enkele gast zou dit spanningsveld zo 'easy' hanteren als mijn schoonvader die warrig maar doelgericht zijn dingen doet en de klusjes aanpakt. Ons wat beter kennende, wij hem, zou het makkelijker voor me moeten zijn. Maar ja, dat moeten?!! "Hoezo, ik ben in 2 weken weer ver-hollandst?!"
En ja, er sneuvelt nog wel eens iets of er worden huisregeltjes -verschrikkelijk, het woord alleen al!- met voeten en 4 extra poten getreden.
Het zal me de komende 24 uur nog kosten om me in deze wetenschap te berusten, maar dan ben ik er ook uit. Dan eten we een bammetje in 'the real middle of nowhere', zonder afleiding van honden en katten, gastvrijheid en liefdevol zorgen voor lief en vader, zonder internet zoemend op de achtergrond, zonder hetzelfde uitzicht. Maar met elkaar, samen, puur, zoals het begon. Met niets, lieve lezers, een complete leegte waar we toen al verwonderd naar geluisterd hebben.
Samen ergens in noord Spanje, hoog in de bergen naast onze trouwe vier-wieler, ons 2e huis, pakken we de leegte weer met dankbare handen en een groot hart aan.
Wij gaan terug naar onze essentie, back 2 basic waar het allemaal begon; een leegte vol van liefde.
Spanje; here we come!