Water zuivert

Ik schrijf regelmatig over de excessen van het klimaat hier; de hitte, het onweer, de lentegeur na een buitje, de sneeuw of vorst. Niet echt interessant, het weer is toch nooit goed, iets waar ook de fransen het meest over klagen. Nu is weer maar gewoon weer en zijn wij heel blij met de koele natte zomer. Het scheelt ons rugklachten -de moestuin water geven met gieters- en het frist zo lekker op. Verder ook geen slapeloze nachten door de warmte, misschien wel slapeloze nachten van andere dingen, die waarschijnlijk meer lezers zouden trekken, maar daar schrijf ik niet voor. Vanochtend trok de hemel wel heel snel dicht en al kokkerellend (raar woord!) hoorde ik de eerste donder al terwijl Marc de pc's uitzet en de stekkers uit de zogenaamde beveiligde stoppendoos haalt. We eten nog wel op het achterterras en kijken hoe de lucht onbeweeglijke wolkenpartijen laat zien, maar wel een stromachtig geruis veroorzaakt in de bossen. Eerst golven de bomen aan de overkant van de gorges om dan na een paar minuten op hun retour aan onze kant alles te laten bewegen wat net nog zo stil aanwezig was. Geen krekels of geen vogels horen we, het is werkelijk doodstil. Stilte voor de storm en wij maken onze borst vast nat. De eerste bliksem komt de hoek van het plateau al om. Wij hebben onze borden leeg als het gaat spetteren.

We kijken altijd uit naar zulke buien, niet alleen om het zo nodige hemelwater of de geur, meer om het fenomeen van een goede zomerstorm, 'orage', wat een prachtwoord ook voor hetgeen ons nu boven het hoofd hangt. Op tijd zijn we wel met wat spullen binnen zetten en het dichtvouwen van de parasol. De eerste 5 minuten moeten ook de ramen en deuren dicht -wat we vergeten op onze slaapkamers...- want het stroomt, spettert en waait naar binnen, op de oostkant van het huis, maar ook aan de westkant. We staan met onze neuzen tegen de kleine facetraampjes, wat een geweld! Wat een enorme kraan hebben ze daarboven toch weer open gezet.

Water zuivert

En echt hoor, we zijn hier al wat gewend en elke keer denken we dat het niet beter kan, niet natter, overdonderender, langer of erger. Toch kan het, zodra we het raam in de meest luwe hoek van het huis openen en samen naar de regen kijken, naar de rivieren en beken, de stroomversnellingen en plassen op een schuin stuk van het terras. Een schuin aflopend vlak naar het trapje toe kan de afvoer niet aan en zet de gieter 3 cm onder water, onvoorstelbaar. Het regengordijn voor onze neus -we hebben aan deze kant nog geen dakgoot-. Het uitspoelende zand heeft al een bergje gevormd onderaan het trapje voor het hek van de moestuin. Daardoor stroomt het ook richting het barterras waar de afvoer het ook niet aankan en ook dat terras volledig onder water zet. We hoeven niet naar het bospad te lopen om daar de 'schade' op te nemen, wij hebben een 'katkat' (4x4).

Water zuivert

En het gekke is; We winden ons al niet meer op over de lekkages, even een optelsom;

1 De schuur, hij is tegen een rotswand aangebouwd zo'n 300 jaar geleden. Stenen stapelen en met balken ertussen en wat pennen staat het geheel nog steeds als een schuur. Maar geen drainage betekend dat het regenwater bij deze hoeveelheden in zo'n korte tijd door de muren naar binnen stroomt en op begane grond een stuk blank zet.

2 De ingang van de keuken die later aangebouwd is als de rest. We denken elke keer te weten hoe dat komt na de grondige renovatie van lief. Lekken blijft het. Nee, regenen, sijpelen en twee dikke dweilen meer dan vol.

3 Het raamkozijn naast de schouw, lekplek hebben we nog niet boven water.

4 Op zolder, de nok is zo rot als een mispel. Marc is dit stuk al aan het schoonmaken en de hele nok moet vernieuwd. Maar de schuur moet eerst af....

5 Op de grote slaapkamer. En niet door de openstaande raampjes, maar achter de schrootjes en isolatie vandaan. Dit slechte plekje weten we.

Water zuivert, ja ... ahum

We leggen getrouw de dweilen neer en iedere vrije minuut die Marc heeft besteedt hij aan de daken. Het is niet leuk te weten dat er nog jaren overheen gaan voor we de dweilen in de kast kunnen laten liggen.

Ons plezier, de verwondering, de opluchting en verfrissingen van de orages hebben het al goed gemaakt voordat we in het keukenkastje grijpen naar de overal en altijd aanwezige dweilen.

Water zuivert, echt waar.