Twee

De kampeerplek bevalt heel goed en na het plakken van een self-inflatable matje nog beter. De matjes zijn zo'n 25 jaar oud en met de levenslange garantie en de prijs van toen valt het ze alles mee dat er nu pas een gaatje in zit waar wij de goede spullen voor hebben om ze te plakken. Ultra dun en lichtgewicht; klasse dat ze daar lekker op kunnen slapen. De nachten zijn helder en koud met een indrukwekkende sterrenhemel die ons niet altijd meer opvalt. De meegebrachte fles whiskey smaakt goed en de marktwijn van 1.30 per liter is ook erg goed voor een tafelwijntje. De wandeling maken we en we genieten alle vier. De zelfgemaakte choux farci van gisteren wordt vergeleken met de choux farci in het hotel-restaurant van vanmiddag.
Ze brengen voor ons een klassieke bekende franse film uit 1973 mee (La Grande Bouffe) die we gisteravond keken in onze thuisbios en vanavond verrassen we hen met de film-met-popcorn 'Micmacs de Tire-Larigot'. Deze laatste is een juweeltje en als je een filmliefhebber bent is dit een ware must om gezien te hebben. We kletsen, discussieren, lachen en zijn ernstig, we lummelen en hebben onze momentjes voor onszelf. Wat voor mijn vader na een al lange wandeling uitmondt in het halen van zijn camera (op de camping 200 meter verderop) met Castel in zijn kielzog die hem als een rattevangster van Hamelen meelokt naar de rivier, waar hij op de terugweg verdwaald en de meest moeilijk te beklimmen helling naar het bospad als terugweg neemt, klimmend op een puinhelling door de bramen en doornstruiken heen om lachend thuis te komen met een uitgerende heel blije hond. Pa heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op dieren, Pipo incluis. (De witte kater van 19 jaar die altijd schichtig is, bang voor vreemden en panisch voor vreemde mannen, maar na 24 uur is het Pipo zoals Pipo ook is als we gewoon samen zijn. M'n vader zou Castel best als zijn hond willen hebben, maar op een flat met een poes die alles haat wat niet mijn ouders zijn, gaat dat voor een boshond met ultieme vrijheid niet werken.) Maar genieten doen we allemaal.
Twee volle dagen is echt genieten en veel van wat ik hoopte met ze te kunnen doen kan ook in twee dagen. Zelfs het cement-achtige streekgerecht van Aligot met Saucisse valt in goede aard.
De winter is echt in aantocht, na een zonnige wandeling aan het einde van het stuwmeer, drijven de donkere wolken door de gorges en brengen een ijskoude wind mee die onze warmgelopen lijven verkild. Thuis gaan de kachels aan, de kaarsen en worden de glazen gevuld en de popcorn gepopt om na de film ons bed op te zoeken.
Morgenochtend vertrekken ze voor een ritje Pyreneën om via de west kust van Frankrijk naar huis te rijden. Via Lourdes, iets dat je gezien moet hebben als je toch in de buurt bent.