Leeg zwembad

Het is weer drukdrukdruk hier. De gewone dagelijkse dingen en een beetje extra door onze gast.
Terwijl de mannen de dakplaten halen voor de zwembadoverkapping, krijg ik een mailtje van N dat ze thuis is en wij welkom zijn om even langs te komen. Voor Marc leuk haar te ontmoeten en Lo Mur gonst in de natte kou, een vide grenier gaat gewoon door en omdat het bijna Toussaint is (allerheiligen) staan de straten vol met chrysantenverkopers en zie je de fleurige planten overal, op achterbanken van auto's, naast mensen die wat staan te praten, in het café en op het muurtje bij de supermarkt. Marc leent een x aantal antiekboeken van N. Ze bekleed oude meubelen en heeft veel inspiratie voor zijn antiek-creaties in de virtuele wereld.
Ze laat ons haar huis zien in het centrum. Een toer door het 8 verdiepingen tellende pand uit de 13e eeuw met de meest prachtige kamers, schouwen waar je in kunt staan met een tradionele broodoven. Een helaas dichtgebouwd binnenpleintje met een balustrade dat ooit de 'grande entree' was, twee mooie boompjes, een waterput en stenen trap naar de oude voordeur met stenen ornamenten. De garageboxen die het dicht gemaakt hebben staan op hun lijstje om te kopen van de eigenaars om deze weg te breken en de oude entree in ere te herstellen. De trumeau (een groot schilderij boven een schouw, vaak in houtwerk gevat dat een vast onderdeel in oude huizen is en niet verhuisd 'kan' worden) is verplaats naar het trappenhuis, het is enorm en prachtig. Het houtwerk eromheen met ook weer schilderijen erop staat gedemonteerd op één van de zolderverdiepingen en moet eens gerestaureerd worden. Maar in zo'n pand ben je altijd bezig.
Een torentje naast de oude entree geeft in de top een prachtig uitzicht over het stadje en de wijdse omgeving. Na de kerk het één na hoogste punt. De kamers staan vol met frans antiek, de mooieste spullen, beeldjes, tapijten, canapé's, sinaasappelboompjes en andere planten, moderne sfeervolle decoratie's en hoge ramen die niet meer traditioneel zijn om meer licht te vangen. Jammer, maar wel noodzakelijk in dit bijzondere pand ingeklemd in de nauwe straatjes van dit middeleeuwse stadje.
Nog moe en vol van de indrukken gaan we bijtijds naar huis. Ik denk na over haar voorstel en de enthousiaste uitnodiging om eind van de middag naar het omnisport centrum in Brommat te gaan voor een introductieles in Qi Gong. Iets dat wat lijkt op Tai Chi en yoga.
Ik raap moed bijeen, het is weer een nieuwe ervaring, nieuwe mensen, een gebouw dat ik nog niet weet te vinden en onduidelijke informatie maken me altijd onzeker.
Maar het is dichterbij dan gedacht en een nieuw complex waar ik nou juist zo'n behoefte aan had.
Het blijkt verbouwd te zijn afgelopen jaar, uitgebreid. Een zwembad met wat speelmogelijkheden voor kinderen, een stoomcabine en een eenvoudige kleine sauna. Je kunt er gebruik maken van de fitnesszaal, squashen, een terras maakt het mogelijk te zonnen of je Tai Chi buiten te doen en een frisse zaal met uitzicht op beboste hellingen maakt van yoga of andere groepsactiviteiten een rustgevend feest. Deze week is er iedere dag een andere introductieles. Een maandkaart voor het complex kost 20 euro. Daar zit de toegang in, gebruik van alle faciliteiten en de lessen of meedoen met aquagym. Dit complex is voor de mensen die hier wonen, het is eenvoudig en niet groot, maar biedt meer dan ik had durven hopen. Gek genoeg is het in december en januari dicht, maar mij gaan ze daar regelmatig zien.
Als ik binnenkom moet ik me even orienteren, het zwembad is afgeladen met mensen in alle leeftijden en ik verheug me al op een plons in het water. Ik vraag wat informatie om me dan naar boven te laten brengen naar het zaaltje waar N en andere dames van de oude yoga-group al tegen de wand aan zitten. Die hebben al gezwommen en gefitnesst.
Na de vermoeiende introductieles kom ik beneden in de hoop een baantje van 15 meter te kunnen trekken, maar het zwembad is leeg op een badmeester van formaat in kleine zwembroek na. Het is een knappe man die zo uit een jaren 70 film is weggestapt. Het meisje van de receptie zegt dat het zwembad gesloten is terwijl ze anderhalf uur daarvoor zei dat het complex tot 8 uur open is. Ze trekt spontaan haar schoenen en sokken uit en loopt naar de badmeester. Ze komt haastig teruglopen over de natte tegelvloer terwijl drie meisjes met natte haren uit de kleedruimtes komen. Ik zie het somber in voor mijn zwemwens, maar ik mag gewoon nog even gaan zwemmen... Na het omkleden in een badpak dat ik al 2 jaar niet aangehad heb, loop ik het stille water in en drijf op mijn rug naar het grotere diepe gedeelte. Een heel zwembad voor mezelf alleen met het pikkedonker buiten, het bubbelbad dat niet bubbeld, de waterjet's die geen water spuiten, de badmeester die inmiddels met een oudere gekleede man staat te praten, de geluiden van een leeg zwembad en de nog niet helemaal geverfde muren geven me een gek gevoel. Net niet echt, niet bepaald realistisch, maar de baantjes zwemmen, het chloorwater in mijn ogen, de geur en de geluiden doen me goed. Een klein kwartiertje is genoeg, heerlijk. In de stille kleedhokjes met alleen een ventilator kleed ik me om. Die momenten alleen op nieuwe plekken in dit 'andere' land geven de meest gewone ervaringen een nieuw gevoel mee. Opgefrist rijd ik naar huis.
De film die we besluiten te kijken blijkt 4 uur te duren, Steven King weet de spanning er maar net in te houden, ik ben de enige die de film uitzit.
Morgen een werkdag met de gewone wasjes, hout hakken, koken en opruimen voor de boeg.