meer zielen, meer vreugd

Na Harry's aankomst en de eerste twee uur bijbabbelen, pakken we de boodschapjes uit die hij meebracht. Voornamelijk eten, een extra mond te voeden lost Harry altijd op met 3 ruime maaltijden die in de vriezer kunnen. Dat scheelt mij dus wat dagen koken. De kratten bevatten als vanouds kaas en Gelderse worst, koffie, crackers, koekjes, fruit, wat groente, vruchtenyoghurt, pastasaus, pasta, rijst en dergelijke. Het past nauwelijks meer in de kastjes en de koelkast is meer dan vol. Ik heb tenslotte vrijdag ook de maandboodschappen gedaan en het lijkt de hoorn des overvloeds maar over een maand is toch echt alles op.
Het kapot-gewaande lasapparaat van Marc is nu ook verhuisd, een zeer waardevol stuk voor op deze plek. Een hele lange stevige ketting voor het bomenwerk komt ook als een groot geschenk. De honden zijn overgelukkig elkaar weer te zien, dikke maatjes. En Harry is blij met zijn eigen ruime kamer; de bar.
Tijdens de boodschappen vrijdag merk ik wel dat er gestaakt wordt doordat er geen loodvrij meer te krijgen is. Gelukkig kunnen wij onze tank gewoon volgooien. Ook de lader voor de accu's is binnen, dus ons uitje naar vrienden kan waarschijnlijk doorgaan. Ik kan met de Super-punten van mezelf en van P de handycam ook ophalen en ik probeer het hele kleine apparaatje uit. Geluid en beeld zijn fantastisch vergeleken bij de camera waar ik mooie foto's mee maak. Alleen er zit geen hoes of tasje bij en het is zo'n klein licht kwetsbaar apparaatje, dat ik er echt wat op moet vinden voor het gebruik.Terwijl de mannen al aan het verwerken van de 4 gezaagde eiken beginnen, ga ik aan de slag op mijn kamertje, wat al snel veranderd in een chaotisch naaiatelier.
Na uren frutsen en rommelen, een gebroken naaimachinenaald en divers oponthoud door mijn onkunde heb ik 's avonds wel een gevoerd tasje met twee vakjes voor de camera en snoertjes. Het ziet er niet zo jedat uit, maar functionaliteit gaat hier altijd boven esthetiek.

De mannen vermaken zich goed, waar ze zoveel energie vandaan halen om even 4 eiken in mootjes te hakken, al het hout netjes op te stapelen en die enorme takkenberg te verbranden is me een raadsel.
We zijn al door het werk heen wat we voor Harry alleen hadden bedacht en zullen dus iets nieuws moeten verzinnen.... werk maken.

Het weer is onvoorspelbaar;
De ene dag is het zo warm en zonnig dat het nog steeds nazomeren genoemd kan worden. Dan volgt er een nacht dat het zo koud is dat het hartje winter lijkt, om vervolgens over te gaan in een sombere bewolkte dag zonder regen die ons dwingt lichten en kaarsen in huis aan te doen en de schouw brandende te houden. Met een volgende nacht waarin je in je ondergoed een wandeling kunt gaan maken zonder dat je het koud krijgt om het te verruilen voor regenkleding omdat het dan weer koud, nat & somber is... Er is geen pijl op te trekken, ook niet met Meteo France, buienradar en de weersverwachtings-tekeningetjes in de kranten. (Die kloppen nooit helemaal, zeker niet omdat we zo 'diep' in de gorges wonen waar de bergen de wolken altijd weer een andere kant op sturen dan je denkt dat ze heen gaan.)
Vandaag hadden we weer wat bomen willen vellen, maar zolang het blijft regenen rommelen we lekker binnen na het lang uitslapen en rustig wakker worden.