Foto's

Het licht is deze ochtend van een ongekende schoonheid die me mijn adem blijft benemen..... Ik haast me naar buiten om de zonnestralen vast te leggen, iedere seconde dat ik wacht heeft hij wat nevels weggetoverd en lijkt het een gewone mooie herfstdag te worden en haalt de magie uit de lucht.




Maar ik moet toch verder waar ik mee bezig was, het schoonspuiten van de muur rond het zijraam. Je kunt van tevoren niet echt goed bedenken hoe je een granieten grove muur met nog grover voegsel kan ontdoen van bijenwas (tussen de luiken en het raam en deels binnen hebben honingbijtjes kans gezien een mooi gebouw te plaatsen, omdat het 6 jaar lang gesloten is geweest.) lekkagestrepen, stof en vettige roetaanslag. De stoomreiniger die m'n ouders meebrachten biedt uitkomst. Nog iets vlekkerig, (of authentiek, het is maar hoe je het bekijkt) droogt de muur op, maar wel zonder de heel vieze vette plekken en zonder bijenwas.
Ik kan 's middags dus verder met het verven van deze muur. Let wel; met een penseeltje gaat het het beste, de voegen. Wat een gepriegel, maar ik wil voorkomen dat het mooie graniet te veel witte vlekken krijgt. Het resultaat mag er zijn, maar alleen op dit muurtje, het lijkt wel een tekenfilmhuisje en we moeten er niet aan denken dat de hele kamer dit frisse contrast vertoont, te wit.
Terwijl ik eind van de ochtend aan de telefoon zit, komt Marc me roepen om even naar Cros te kijken die een couleuvre heeft gevangen van een 60 centimeter lang. Niet zo'n indrukwekkende grote slang, gelukkig maar, maar toch iets waar hij beter iets meer respect voor zou moeten opbrengen. Maar wij kennen Cros beter en weten dat het zinloos is hem de slang af te nemen.

Castel bemoeit zich er ook tegen aan. Zodra ze door heeft dat slang te traag is door de kou en zich steeds dood houdt, durft ze het dier in de bek te pakken. Maar het enthousiasme van Cros is ongeëvenaard. Samen ermee spelen vindt Cros maar niks en hij houdt zich op de achtergrond tot Castel zich weer af laat leiden door iets anders. Slang blijkt slimmer dan de twee bij elkaar, want zolang slang zich dood houdt, verliest ook Cros uiteindelijk na 2,30 uur zijn interesse in het niet meer bewegende dier, zodat slang een warm en veilig heenkomen kan zoeken. Vermoedelijk wel met wat gaatjes in het ranke lijf.....

Harry komt vrijdag met zijn hond Miska voor een vakantie deze kant uit. Hij kan niet niksen en zo verzinnen wij klusjes die hij alleen kan doen. Wij grijpen de kans om sinds twee jaar er relaxt een paar dagen tussenuit te gaan, omdat de dieren verzorgd achterblijven. Een italiaans stel dat we via Secondlife ontmoet hebben zoekt al jaren een huis en plekje zoals wij hier hebben in het zuiden van Frankrijk. Na hun eerste bezoek hier bij ons, blijken we veel gemeen te hebben, veel raakvlakken. (In Secondlife spreken we elkaar nauwelijks, aldaar geen raakvlakken in wat we daar doen.) Voor de zoveelste keer reizen ze door Katharen-land en weten deze week een huis waar ze al eerder in geinteresseerd waren en kunnen verblijven. Ze hebben een kamer over en de uitnodiging stond al gelijk vast zodra ze wisten dat ze zouden komen. We kijken dus erg uit naar de 3 dagen dat we begin volgende week echt erop uit gaan. Niet om te werken, niet om te avonturieren, maar om vrienden te zien.
Zoals gebruikelijk als je in het 'niets' woont, zul je er een paar dagen voor uit moeten trekken om naar vrienden te gaan. De trip naar italië is te lang en te duur, maar een rit van ruim 4 uur is goed te doen.
Nu maar hopen dat het brandstof-probleem is opgelost en dat we de lader voor de accu binnen hebben.... Ik hoor het mezelf nog zeggen "Er valt hier niets te plannen"....