De dag begint hier weer mooi met een heldere lucht en een koud briesje. Er is nog wel wat vorst aan de grond en binnen bij de schouw word ik snel en fris wakker. Ik kan niet als razende Roeland aan de slag buiten. De lelijke vleeswond die het 'pieletje' hout in mijn rechter handpalm maakte wat dagen geleden is nog open en doet erg zeer als ik de hand open of strek. Zo back-to-basic dat ik de hand zelf even hecht, is het nog niet. Dus moet oppassen waar ik mijn lentekriebels aan besteed. De eerste blauwe druifjes in het voortuintje bloeien al, evenals een paar Forsythsia-bloemetjes. Marc is het gevecht met de omgezaagde eik aan het voorzetten en ik hoor de grote kettingzaag lange halen maken.
Een goede schoonmaakbeurt in huis zal me goed doen. Ik verschoon mijn bed en gebruik mijn nieuwe mop voor de vloer. Voorheen deed ik dit ouderwets op de knieëen met een dweil en was een uurtje zoet. Ik voelde me een vrijwillige Assepoester, niks mis mee, maar soms is het genoeg. Ik gaf mezelf een nieuwe mop kado die alleen nog in een hoek stof heeft staan vangen. Dat stof is er nu wel uit en al vaal hangt hij nu te drogen. (Of is een mof een 'zij'?)
Zelfs de katten vroegen om een schoon foulloir door wat kots te deponeren, dus de wasmachine draait vandaag ook overuren. Na de lunch met oude hamburgers die maar net gaar zijn gebakken, gaat Marc een zonnen-injectie nemen. Hij spreidt stoelkussen uit op het achterterras en dwingt ons om een zonnebril op te zetten, wat ziet die man wit!!!! Ik slenter rond op het erf in de middagzon. De bries is opgewarmd, Aai en Cros liggen te rollen in de gedroogde modder, het stof waait al weer rond hen op. Grijze katten worden het en om het van zich af te schudden wordt er even gestoeid.
De bovenste bak, die als overloop van het bron-recervoir dienst doet, heeft een pijpje waardoor het water naar de bakken verder op het terrein stroomt. De pijp zit verstopt met blaadjes en alg en ik stroop een mouw op om de bak wat schoon te maken.
Net als vorige lente schep ik zo ook de baby-vuursalamandertjes eruit die gaan liggen spartelen in de natte derrie. Op mijn hurken ben ik zo weer een uurtje zoet om de diertjes te redden en terug te gooien in hun kweekvijver. Ook de libellen-larven red ik van een verdrogingsdood. Zij zijn nog koud en stil, diep in slaap. Echte rovers die wel een salamandertje lusten, maar wie ben ik om de keuze te maken? Die bak moet toch schoon. Zodra Marc gaat voorslapen voor zijn nacht-cursus, neem ik zijn plaats in op de kussens met een boek. Binnen een paar minuten begin ik al de afvalstoffen van een hele winter te zweten, dat stinkt. Ook mijn huid ziet erg wit en de zonnewarmte is zo weldadig dat ik het 'ruiken' en de plakkerigheid voor lief neem. Alleen alle beestjes blijven vervelend en nu al kleven ze aan je huid. Het eerste dat we snel gaan doen, fijne buitenstoelen kopen om op te relaxen. Dit gehannes zijn we goed zat. We wilden daarmee wachten, maar waarom?
's Ochtends belt de garage me. Ook een Martine die even in rap frans verteld dat ze op het punt staat een afspraak te maken voor de keuring. Niet een soort van APK, maar een Controle Pollution. Dat is hier net zo verplicht als die APK als je een diesel-auto rijdt. Ritje naar de stad de 19e. Het voelt geruststellend dat me dit telefoontje zo makkelijk af gaat. Dat was vorig jaar wel anders...
Na onze zonnen-injectie gaan we aan de slag. Ik duik de kas in om voor te zaaien; pepertjes, meloen en komkommer, tomaatjes, Whisteria (blauwe regen), Trompetbloem en basilicum. Het broeit er al aardig, maar mijn hand belet me om alles dat ik erin voor wil zaaien ook echt in de grond te stoppen.
Marc gaat verder met de eik. Eindelijk heeft hij het voor elkaar dat de stam van de helling af is. Hij zaagt er blokken van die hij klooft. Hij is ongeveer op de helft van de stam. Het ziet eruit of hij net begonnen is.
Terwijl ik foto's maak van dit project vraag ik hem of hij aan het oefenen is voor de hulk. Ik krijg de kloofbijl aangerijkt, maar met mijn gewonde hand opgeheven laat ik ziet dat ik liever huidkleurig blijf in plaats van groen te worden of wit te blijven.
Deze franse lentedag was heerlijk. Niet dat een franse lente echt bestaat. Het zal in Normandie wel andere koek zijn en aan de Middellandse zee ook.
Na een douche vet ik me in met een lotion, het voelt nu al droog na 1 uurtje zonnen.
Ik stuur deze warmte wel naar het Noorden, het komt eraan hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten