De wekker moet eraan te pas komen om op deze natte dag op tijd uit de veren te zijn.
Cros heeft een afspraak bij de veearts voor castratie en moet zich om half 9 melden.
Alles drupt na buiten, ons hout is op en het ontwaken moet snel. Dus reeds van slag voor we goed en wel weer thuis zijn van het ritje met de kleine draak. Fransen vinden dit kitten enorm, kwa afmeting dan. En altijd 'mignon' met zijn zwarte neusje. Mignon is een schatje en dat klopt in Cros' geval ook wel. Een allemansvriend en nergens bang voor, hoe groter de mens hoe leuker om mee te dollen.
Alleen dat mandje waar hij in moet bevalt hem niet. Hij geeft geen kik en kopjes aan mijn vingers tussen de tralies van riet door. Af en toe probeert hij een uitweg te vinden, maar die is er niet. Verder laat hij het gelaten toe en lijkt vertrouwen in de mensen te hebben.
Het is dan ook akelig rustig voor alle viervoeters nu Cros er even niet is. Joppie, inmiddels weer op 4 poten, dwaalt rond het huis op zoek naar z'n kleine speelmakker.
Zagen moeten we, dus gaan we weer de hellingen op. Na een half uurtje ben ik al tig keer gevallen, uitgegleden, me gestoten en heb ik met de draaidende zaag in de handen al wat keren een boom tegen mijn schenen gehad. Doorgezweet raadt Marc me aan dan het hout op het pad maar klein te zagen. Ik doe net een stap richting beneden en ga weer hard onderuit. De tranen springen me in de ogen, spuugzat ben ik het. Dat linke gekloot op die hellingen hier. Zagen is prima, leuk ook, maar het geploeter op die ondergrond is na zoveel maanden wel echt vervelend aan het worden.
Snachts is het nog te koud, en we moeten dus blijven stoken.
De zon maakt vandaag veel goed; citroenvlinders steken fel af tegen het nog sombere bos, een dagpauwoog droogt zijn vleugels op een lauze en er zoemt al van alles rond onze oren.
Ik 'maak' tussen de middag boerenkoolstamp met rookworst. Beide AH-producten die na 10 minuten in een magnetron warm zijn. Het lijkt nergens op, het is geprefabriceerd en toch smaakt het als een after-party. Ik hoef dus niet echt te koken, maar om het met mezelf goed te maken dat ik zo'n pech had met zagen, maak ik wel een grote pan erwtensoep met het pakket en het voorgebraden vlees van P. dat hij gisteren meenam.
De twee schattige potjes met bollen (hyacinten en narcissen) die ik van mijn ouders kreeg schieten de lucht in en een geel narcisje kijkt me vriendelijk aan.
Buiten gaan de lentebloemen ook al snel. Primula's staan in bloei alsof ze van plastic zijn, de knoppen van de sering zijn groen en dik en we eten weer eens buiten. De irissen komen boven en we hebben vorig jaar bloembollen gehad in de kleur van onze luiken, ook die hebben al sprieten van 10 centimeter.
We gaan dus weer dagelijks het groen uit de grond kijken, wat ieder jaar weer lijkt te lukken.
Ik moet zo boodschappen gaan halen en Crosje gelijk mee terug nemen. Het liefst zou ik gaan naaien. Jawel, niks naaimisschiene, maar slopen voor rolkussens en andere experimenten. De machine werkt makkelijk en netjes en ik ben er ontzettend blij mee.
Marc ligt op bed, voorslapen. Hij heeft zich ingeschreven voor een cursus 3D-tekenen. Online en gegeven in de USA. Het start vanavond om 23 uur tot 1 uur. Geen tijden voor mijn manman, dus hij slaapt voor en uit. Soms moet je voor bepaalde dingen wat offeren en of overhebben. Het gefoeter achter zijn beeldscherm zal nu veel minder worden met zoveel kennis erbij.
Ik ga even wat vroeger naar bed, dan draait mijn pc niet en is de internet-verbinding stabieler. Samen met de rust kan hij rustig naar cursus en ik ben wat meer uitgeslapen 's ochtends.
Cros is ook na de ingreep Le Mignon. Iedereen bij de dierenarts is verrukt en ingenomen over het karakter van onze grote knorrekop. Onberispelijk, stoer, lief en verdraagzaam heeft hij zich door deze dag geslagen. Als ik binnenkom en zijn naam roep hoor ik zijn bekende, nu wat zwakke begroetings-miauw.
In de auto ligt hij in het mandje alsof hij niet beter weet en precies begrijpt dat de rit even duurt en weer naar huis gaat. Als hij kon blozen, deed hij het niet.
Nog wat duf natuurlijk.
Die is er zo weer bovenop.
Pipo ligt al heel de dag in de zon op de muur van het achterterras. Gisteren is hij geschrokken van de binnenwandelende dalmaat Spetter. Spetter deed niets bijzonders, maar zijn aanwezigheid was voor Pipo voldoende op het dak van de broodoven te gaan zitten. Met af en toe een loopje naar de schoorsteen van de oven en wat evenwichtsoefeningen op de nok door zich daar te wassen. We hebben met veel lief geroep en gelok nog geprobeerd hem voor het donker van het dak af te krijgen, maar zonder succes.
Het broodovendak is erg stijl en de natte lauzen zijn heel glad. Pipo ligt nu bij te komen van zijn kneuzing. Solidair met Joppie loopt hij wat mank met zijn linker voorpoot. Nogal zwart van de schoorsteen vond hij het tijd om languit te bleken in de zon en zich wat te verstoppen vandaag.
Marc heeft geen wekker gezet en eind van de dag ligt hij nog te snurken...
Geen huishouden dus en de zagen maar ophalen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten