Dag 4

Ja saai hè, dag 4, geen bijzondere foto's, geen avonturen, geen gekkigheid, geen spannende verhalen. Maar Dag 4 was net zo relaxed als dag 1 en 2. Dag 3 sloot heel bijzonder af.
Zaterdagavond na een natte dag waarin we weinig gedaan hebben. Beetje binnen rommelen, wat vissen en wandelen, beetje babbelen en eten met elkaar. 's Avonds werken we alle drie op een computer, in alle stilte. Ik zou me al snel opgelaten voelen tijdens stiltes in gezelschappen.
Maar de stilte is rustgevend, goed en heel bijzonder dat we zo samen kunnen zijn, heel mooi ook juist met een gast erbij.
Het geeft ons het gevoel onszelf te kunnen blijven, met een gast en toch zoals altijd. Hij kan zo ook meeleven en delen in hoe wij normaliter zijn samen; rustig doen we ons ding en zijn samen.
Zo ook vandaag. We zetten geen wekkers en dus is het erg laat als we uit bed komen. De klok is een uur vooruit, maar wij hebben geen klok. Zien de tijd op de pc's en verder kijken we naar de zon of gaan we op gevoel. We leven weer eens in een wolk. Weer regen en niet zo zuinig. 's Middags wordt dit miezer en later is het droog en ruikt het bos fris en vochtig. Niet de rotting van de herfst met de paddenstoelengeur tussen het natte blad. Maar de geur van lenteregen in nat vers mos en de hyacinten die erg sterk geuren nu.
Roel sprokkelt hout, ik werk weer binnen en tijdens een korte wandeling ontdek ik een fortsytia helemaal aan het andere einde van het huis, een zaailing?
Verder werk ik aan het stoofschoteltje, waarvan het vlees al zacht wordt. Het is heerlijk op smaak.
Marc ontwerpt een 3D-bureau, een hele strijd, maar 's avonds is hij wel af te noemen. Ook vult Marc veel gaten op de oprit met het zand dat uit de rotsen komt door vocht en vorst. Net als de terrasstenen. Net na het avondeten met een fijne Haut-Médoc gaan we echt eens even goed de diepte in. Over mens-zijn, over ouderschap, onze ouders, kinderen hebben en kind zijn. Leerzaam, in respect en ontspannen bomen we over mensen.
Voor M&M een hele verademing na onze vorige gast, een ongeevenaarde tegenstelling. Dit is prettig, 'grappig' zoals Roel het zou noemen. Het woordje 'grappig' krijgt al vleugeltjes, grappig toch!
Ook grappig dat we het uurtje vooruit op de klok niet ervaren. We beseffen dat de tijd in een eindeloze cirkel van de nummers 1 tot en met 12, door mensen gemaakt er hier bij deze 3 mensen niet toe doet. We verzetten wel de tijd op onze mobiel, maar dat doen we pas tegen bedtijd.
Het geeft een hoop rust deze gemaakte tijd niet zo in de gaten te hoeven houden. Heel soms of bij benadering, dat lukt nog.
Ik zou knettergek worden als ik heel de dag met de tijd bezig zou moeten zijn, omdat dat anders consequenties zou hebben.
Als de mannen naar bed zijn loop ik nog even de oprit op. Meestal is het Joppie die me mauwend en spinnend bewaakt. Nu is het Aai die ook de poten wil strekken. Als ik even naar de maan kijk, hoor ik een brommetje van Aai "kat in aantocht, misschien Joppie, GEVAAR!"
Het is Pipo maar, die sinds die vreemde man-met-hond er is, de benen heeft genomen en een onderkomen in het bos heeft gemaakt. Hij zal er een goed overzicht hebben over het terrein en weten wie waar is. Hij zal genoegen nemen met muizen en anders wat trek en z'n 2e optrekje hier is droog natuurlijk. Aai kan Pipo wel hebben, en samen lopen we weer naar huis. Pipo haakt natuurlijk af ter hoogte van zijn vakantieplekje, die ziet die andere auto nog staan en is niet gek natuurlijk. Holle boomstammen genoeg.
Dus wederom een heel rustige dag. We hebben echt even een beetje vakantie, een hele week!