Af en toe slaat de sjagrijn toe. Om alles! Het wisselen van schoenen met sloffen en andersom wordt af en toe een crime. Het huis wordt een stoffige modderbende, zeker nu als het steeds blijft stromen van de regen.
De pitten van het gasfornuis geven teveel gas om iets zachtjes te laten koken. Komt het lage aanrecht bij, dat me rugpijn geeft tijdens een simpel afwasje of het snijden van groente. De afzuiger is leuk, maar de temperatuur verschillen van de kookdamp en de lucht in de keuken zijn zo groot dat voordat het de afzuiger bereikt het tot water gecondenseerd is en in stroompjes van de muren loopt.
Na iedere dweilbeurt op de kat-plas-plek in huis, kan ik opnieuw een emmer sop pakken en de hoek wederom dweilen.
Iets uit het kot en de vriezer pakken is keer op keer een halsbrekende toer, dat geldt ook voor de schuur, waar je je enkels breekt over de ruige stenen vloer. Gewoon stenen uit de bergen waar geen platte kant aan zit en er ontbreken er een aantal. Of ze zijn verzakt. Het heeft al 1 zware pijnlijke valpartij tot gevolg gehad.
In- of uit de auto stappen is alleen mogelijk op kaplaarzen. Anders zak je tot je enkels weg in de modder.
De hondenpoep van Castel dat ze juist op de oprit deponeert komt daar nog bij, in schutkleuren, dat begrijp je.
Dat als er een blok hout net naast de steunen ligt, het begint te roken en we met pijn in de ogen alle ramen en deuren open moeten zetten om weer helder zicht te hebben binnen, floep, weg warmte. Dat we niks kunnen doen in de moestuin; geen tijd voor en zo ja, dat het regent dat het giet of er teveel sneeuw ligt.
Het te lage washok belet me het beddengoed alleen op te vouwen of te drogen te hangen. Ik stoot mijn handen tegen het grof gestucte plafond of de schone was schuurt over de grond. Hop, het kan terug de was in als ik niet oppas.
Het gebrek aan opbergruimte achter gesloten deuren zodat het niet stoffig of zwart wordt van as en roet, wat een verademing zou dat zijn. Nu pak je iets vast en moet je je handen wassen, als je eens schone handen wilt houden tenminste.
Soms zou ik even een dag zonder al die ongemakken willen, m'n maatje ook. Om even niet ermee bezig te hoeven zijn. Maar ruilen met een ander huis (als dat zou kunnen op dezelfde locatie natuurlijk) willen we ook niet. Luxe vloerverwarming doet het niet als de stroom weer eens uitvalt. De bliksem slaat ook wel in met een moderne installatie.
Nee, ik wil geen ander huis en alle ongemakken maken het zoals het nu is, waar we meestal van genieten, omdat het van ons is, zo vrij en eerlijk.
Vandaag staat alles ons tegen, echt alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten