Marc weet niet goed wat hij met de dag aan moet, of wil. Hij bouwt een kasteel in de virtuele wereld en heeft nog een kilometer muur te bouwen in de realiteit. Ik breng zoals gewoonlijk mijn ochtend binnen werkend door. De tutorial-reeks is een groot succes en het stimuleert me er meer mee te doen. Marc heeft in de slaapkamer de kopse kant van de achtermuur afgesmeert met cement en alle kieren gevuld met houten planken. Tegen de tocht had hij dat klusje al gefikst, maar die muizen, oh die muizen. Die houden ons geregeld uit de slaap en de vrijende slangen maken ook herrie. Trouwens, slangen boven je hoofd op de slaapkamer is niet niks, ook al doen ze hun best de daad stilletjes te verrichten. Dat wij herrie maken a la, maar zij hebben de hele gorges. De slaapkamer moet daarna echt flink schoongemaakt worden. Daar zijn de regendagen goed voor!
((OpennaarFrankrijk: parende slangen))
Vanmiddag gaan we lekker naar buiten. Ik probeer de lunch buiten te serveren. Dat lukt wel, maar zodra de bordjes leeg zijn vluchten we naar binnen. Door de paar wolken is het toch te koud. De Tien-Survival-Lunch viel een beetje in het water.De overloop van de bron spuit haar water over de randen van de bakken, de beek en de watervallen zijn nietsontziend in hun kracht en spuiten haast pompend het ravijn schoon. Het geluid is zelfs binnen te horen. Dat zegt wel wat als die muren 80 cm dik zijn.
We gaan de grootste stenen halen die de helling afgerold zijn het bospad op. Verder komen we tijdens het zagen vaak prachtige rechte dode bomen tegen die goed te gebruiken zijn als palen voor constructies als kippenhok of staander van het brood-oven balkon.
Het stalpad herbergt ook een 'gedumpte' ruïne. Marc legt ze bloot met veel spierkracht en een stootijzer. De auto kan er niet meer door en eens moet dit alles naar het huis voor de muren.
Op ons gemak rollen, wandelen, kantelen en sjouwen we de joekels de geleende aanhanger op om ze bij huis er net zo weer af te halen. Het ruimt het bospad op, maar ons erf wordt zo alleen een nog fransere bende. Tonnen versjouwen we, tonnen verstoken we en waar houdt het op?
Op de foto hieronder is zelfs een heuse traditionele oude gootsteen boven de grond uit gekomen. Die worden naar ons weten echt niet meer gemaakt. Het afvoergootje is nog goed te zien. Een rechtopstaande muur-steen erop met zo'n zelfde groefje maakt zo een afvoer naar buiten. Met een emmer of kan werd het water vroeger in het gootsteentje gegoten. Grote hoekstenen , hoe toepasselijk, met beslag of luik- en deurpennen treffen we nog aan. We gaan nog veel meer vinden, net als de wijnpers en andere ' schatten'.
Vroeger schijnt men ook kostbaarheden te begraven onder bepaalde stenen van de huizen. Of onder de drempelsteen, hoekstenen of op andere plekken die volgens overlevering bepaalde magische krachten hadden. (Wat we nu waarschijnlijk aardstralen of magnetische velden zouden noemen)
Castel aporteert enthousiast een tennisballetje en geeft zelfs een heuse blaf, zou ze het ooit leren? Cros kruipt buiten vaak zowat in je. Hij wil opgepakt en op schoot, kroelen en spinnen en met dikke staart loopt hij je overal luid piepend en miauwend na. Aai smeekt of ze alsjeblieft in de slaapkamer mag. "Ik heb toch die muis daar laatst gevangen? Misschien zijn er meer, ik doe echt wat voor de kost...." Het oude viervoetig vacht-spul ligt op de bank te pitten. Daar hebben we geen kind aan. Nog steeds doet er één een plas op de grond voor het kattenluik. Ze sproeien niet, maar gaan daar ' netjes' zitten. We begrijpen niet wie van de vijf en waarom? het is als dwijlen met de kraan open....Onze rust duurt voort. Fijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten