Cros moet er volgende week dinsdag aan geloven. Hij weet het zelf nog niet. We hebben het er wel als mensen uitvoerig over gehad, wanneer en hoe. Bij de boer of netjes bij de dierenarts, die hier meer een veearts is.
Ik heb het hem al proberen uit te leggen, maar kijkt me onverstoorbaar aan.
Als ik hem betrap op het plegen van een plas in hetzelfde hoekje van de kamer, en ik hem aan het nekvel naar buiten 'doe', geeft Cros geen krimp. Kijkt na het neerkomen buiten niet op of om en vaak plast Cros tijdens het naar buiten doen warempel gewoon door!
Cros is een ontzettend leuk huisdier. Cros sproeit niet, we zien het hem bij tijd en wijle alleen zittend doen, als een poesje. Of als Castel, dat kan ook zijn grote voorbeeld zijn. Maar Cros vind het wel makkelijk, zo'n ander zwart-wit groot pluizig huisdier dat, als niemand kijkt, in hetzelfde hoekje gaat zitten plassen. Dan hebben we het over Aai. Waarom Aai haar behoeften, ja het poepen doet ze ook binnen!, niet buiten doet is ons een raadsel. Ze zit vaak op de vensterbank om te waken over het kattenluik. Joppie mag er niet in, ook Pipo wordt hier schuchter van. Cros duwt zich er wel langs, de allemansvriend.
Cros wordt volgende week dinsdagochtend een te-le-sais-chat, een je-weet-wel-katertje. Dat gepies in huis kunnen we misschien niet voorkomen, maar dat Cros een meisje wil gaan zoeken zit ons dwars. Cros is te ontvankelijk voor andere dieren, die hier allemaal eetbaar of vriendelijk voor hem zijn. De jagers schieten er ook op, wilde katten, en we willen Cros graag in het muizen-vang-team houden. Hij is bijna de beste, na Aai. We zien Cros al lief mauwend op een vos afstappen of avances maken met een vrouwtjes-marter, nee, Cros is ons te dierbaar. Of het diervriendelijk is om hem te castreren? Nee, niet echt. En eigenlijk willen we het beestje helemaal heelhouden. Maar we zijn nu echt even egoistisch en togen vanmiddag naar de veearts. De dame snapt het gelijk en maakt het "afmaak-gebaar" met haar vlakke hand langs haar nek om aan te duiden dat de ballen eraf moeten.
Nu lachen we nog, ik volgende week niet meer. Vind het altijd zo zielig, zo'n ingreep op een dier dat niets anders kent dan het eigen element. Cros moet dan in een mandje, in de auto, in het stinkende lokaal, weer een klein hokje in, om dan door vreemde mensenhanden behandeld te worden. Ik weet nu al dat Cros heel timide en bang zal zijn of zal vechten als een witte tijger met pluimstaart.
Cros is al Draakje, Pluis, Knorrekop, Nez-Noir, Persje, Leeuw-met-identiteits-crisis, Katerkop, Acrobaat, Waterkonijn & -rat, Hongerwolf, Ondeugd. Komt Te-le-sais nog bij. Geen wonder dat Cros nauwelijks en vaak stoicijns naar zijn roepnaam luistert.
Hij heeft nog 1 week, maar voor Cros zal het niet uitmaken. Tsjakka!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten